Goedenavond, Buenas Tardes.
De windvlagen die het fietsen en het kamperen moeilijk maken zijn tot nu toe meegevallen. Maar het ergste komt nog. De tent staat nu opgesteld aan de zuidkant van een schuurtje. Af en toe flappert ie al, maar als het te erg wordt kan ik hem in geval van nood ook in het schuurtje zetten. Omdat het er nogal stinkt heb ik vooralsnog voor dit gekozen.
De aanleiding om dit plekje gekozen te hebben is zeer uniek. De passage van de wielrenners van de ronde van Catalonië was namelijk op handen op de weg waar ik reed en een van de vele tegemoetkomende motoragenten stopte om mij duidelijk te maken dat ik daar rechts een zijpad in moest. Voor hem waren er al vele andere agenten geweest die naar rechts wezen. Ik begreep daar uit dat ik niet te veel op het midden van de weg moest fietsen. Ik ben niet zo snel can begrip. Aanvankelijk snapte ik die middag al niet waar al die gekke bontgeschilderde auto's vandaan kwamen, totdat ik het iemand vroeg.
Maar wanneer die wielrenners langs zouden komen en van welke richting dat wist ik niet en ik had ook niet het besef dat ik niet ook gewoon van die weg gebruik zou mogen maken. Totdat dus die agent mij van de weg stuurde. Het grappige was dat het pad dat hij aanwees meteen leidde naar de plek waar ik zou kunnen kamperen. En dat gebeurde, na nog wel even geaarzeld te hebben. Nog wat doorfietsen zou misschien verstandiger zijn omdat het morgen waarschijnlijk nog veel harder zou waaien. Maar ach, ik vond het ook wel een mooi moment om te stoppen nu de rust wedergekeerd was.
Maar voordat ik de tent op ging zetten ben ik weer naar de weg gelopen om daar getuige te zijn van de passage van eerst de kopgroep......
De kopgroep.
..........en even later.........
Het peloton.
Ook cirkelde een vliegtuig boven de renners.
Op de status van WhatsApp is het een en ander verfilmd.
Tja, maar eerst vanmiddag vond ik het maar raar om zoveel opgemaakte auto's op of naast de weg te zien. Ik wist niet wat voor rare manifestatie er gaande of op handen was.
Zoals deze stonden er heel veel geparkeerd, en nog veel gekkere, terwijl ik ondertussen genoot van een prachtig landschap, dat beheerst wordt door de vele oeroude olijfbomen.
Op deze plek nam ik een lunchpauze en deed ook een middagdutje.
Hier waar ik nu kampeer staat deze machtige olijfboom:
Ondertussen krijg ik steeds meer de zenuwen van de rukwinden die af en toe mijn tent teisteren. Zal ik m dan toch maar binnenzetten? Het garandeert in ieder geval een betere nachtrust.
En morgen nog 19 kilometer ergernis eer ik bij Ans ben. Eigen schuld, had ik vanmiddag nog maar wat gefietst na de passage van de wielrenners. Toen was de wind nog doenlijk.
Uitspraak van de dag.
Het gaat me niet voor de wind.
Prettige avond
B u e n a s T a r d e s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten