Goedenavond, Buenas Tardes.
Nou, het was inderdaad een hele opgave om de fiets via dat rotspad de berg over te krijgen. Maar goed, nogmaals, dat ik het al kende van twee jaar geleden. Net als toen was de enige manier om de opdracht te vervullen het afladen van de fiets, deze leeg de berg over te duwen en hem weer op te laden op een plek waar de vooruitzichten gunstig waren. De bagage heb ik lopend in twee keer van de ene naar de andere plek gebracht.
Een stuk weg die een fietser moet gaan om van A naar B te komen. Zelfs met lege fiets zag ik er tegenop, tegen dit stuk.
Bovenop gekomen, lopend met wat bagage, zie ik daar helemaal beneden mijn fiets staan. Die moet nu gehaald worden.
Hier is de fiets geparkeerd aan de andere kant van die heuvel. Hier kan ie weer opgeladen worden, want wat nu nog komt aan rotspad heeft geen hellingen meer van 15 procent.
Een deel van de bagage dat ik eerder al gedropt had en nu weer opgeladen kon worden.
En toen, na nog zo'n drie kilometer mijn paard voortgeduwd te hebben mocht ik weer opstijgen en op een geasfalteerde weg verder rijden. Echter nu begon de wind weer flink op te spelen. Net als eergisteren moest ik alle concentratie vinden om de teugels recht te houden temidden van de vele auto's en vrachtwagens die al net zoveel herrie maakten als de wind, waar ik volop tegenin moest. Een zware middag werd het dus ook, maar op een hele andere manier dan vanmorgen. Almeria door zien te komen behoorde ook tot de opgaven.
Daarna werd het een hele andere natuur dan wat er zich voor die stad bevond. Links van de drukke weg was de zee en rechts waren het steile rotsen. Kamperen hier? Hoe? Hier geen leegstaande huizen. Maar een kampeerplek moet wel beschut zijn met al die wind......
Maar kijk eens wat ik vond:
Een gat in de bergen. Een afslaande weg draaide er naartoe en ik vond daarachter een zee van ruimte voor mijn bedoening.
Hier weinig wind en ik kan er de avond en de nacht veilig doorbrengen.
Vanmiddag na mijn avontuur in het wilde westen genoot ik van een verdiend kopje koffie en kreeg daar veel commentaar van een man die ook van fietsen hield. Hij vond mij l o c o (gek) dat ik met zoveel bagage fietste.
Hij liet me foto's zien waar hij met zijn hondje in een aanhangertje achter de fiets op stap was. Dat schattige hondje zie je hier op de vensterbank zitten.
Na afscheid genomen te hebben riep hij me nog even bij zich. Hij toverde een mascotte uit zijn auto dat ie bij mij aan het mandje hing.
Hij mompelde iets in de trant van i r o n m a n .
Nog even terugkomend op vanmorgen: Langs het keienpad stond nóg een verlaten huis, ja zelfs een echte grotwoning. Daar ben ik ondanks de stress die ik had toch nog even binnengelopen.
Op de status van WhatsApp komt een filmpje hiervan en tevens van die moeilijke route.
En dan waren er vanmiddag ook nog twee tunnels. Daar ben ik bang voor om er doorheen te moeten. Maar bij een ervan kon ik ook om de rots heen.
Links voor deze tunnel kon ik linksaf een weggetje berijden die om de rots heen ging.
Mopje van de dag.
Joost vraagt aan Henk: "Ben je al lang gek?"
Henk antwoord:" Nog niet zo gek lang".
Een fijne avond .
B u e n a s T a r d e s.
You must be fitter than a mountain goat!!
BeantwoordenVerwijderen