Wim kwam, zag en overwon. De gevallen boom is van de hoofdcaravan af. Wim heeft ook een helder raam in tuinhuisje gezet.

 Bonsoir,  goedenavond. 

Zo, een van de twee omgevallen bomen is onschadelijk gemaakt. Ik ben op een lager punt gaan zagen dan gisteren. Ik was bang dat daar de zaag zou klemmen, maar Wim vond dat ik het wel kon proberen. Tot mijn verbazing waren de krachtsverhoudingen zo dat de zaag vrij bleef lopen. Met wat aanwijzingen van Wim is het gelukt om de boom van de caravan af te krijgen, zonder verder schade aan te richten aan het dak. Eigenlijk wilde ik het dak op om daar te zagen, maar het trapje dat Wim meegebracht had was te laag. Maar het is nu op deze manier gelukt.

Wim zorgde ook voor de opname, zodat een en ander nu te zien is op de status van WhatsApp. 

De hoofdcaravan is weer vrij van zijn ongewenste last.

Die andere omgevallen boom, dat is een ander verhaal. Dat kunnen Wim en ik niet oplossen, daar is een specialist voor nodig. 

Wim heeft vandaag nog een andere goede daad verricht. Een dof geworden raam van het tuinhuisje heeft hij vervangen door weer een helder raam.

Hier haalt hij het oude raam eruit.

Als ik in de winter hier ben zit ik vaak in dit hokje en dan heb ik een helder uitzicht nodig voor heldere gedachten. 

Spreuk van de dag. 

Het uitzicht uit zich in inzicht. 

Vanavond niet warm gegeten, simpelweg omdat de aardappelen op waren. Morgen in ieder geval  dus naar Lamastre,  waar Wim en Wineke waarschijnlijk ook komen.

Een prettige avond is mijn wens en.....

Tot morgen

À   d e m a i n .

Wineke kwam en was aanleiding om de kachel in de hoofdcaravan in gereedheid te brengen. Durfde de boom die op de hoofdcaravan rust nog niet helemaal door re zagen. Gevaarlijk onkruid moet gewied worden.

 Goedenavond,  bonsoir. De kachel in de hoofdcaravan is ook weer ontstoken na anderhalf jaar. Aanleiding was Wineke die op bezoek kwam. Ze had weliswaar de zon die mij de hele dag verwarmde nog maar een half uurtje mee kunnen maken, maar ze was er getuige van dat  de kachel in de hoofdcaravan in werking werd gesteld na anderhalf jaar werkloos geweest te zijn. 

De kachel had er wel zin in. Je ziet hem vuurspuwen op de status van WhatsApp. 

De pijpen ervoor lagen netjes droog onder de caravan.

De laatste stukjes puzzel pasten mooi op de rest.

Zo zit ik er nu, warmpjes, bij  om kwart over negen.

Er is een boom tegen deze caravan aan gevallen, precies daar waar de kachelpijpen geplaatst moesten worden. Ik dacht erover om die eerst om te zagen. Met Wineke erbij als fotograaf en eventuele EHBO'er durfde ik dat wel aan. Maar toen de zaagsnede al over de helft was vonden we toch het gevaar te groot dat de smak die zou volgen het dak zou beschadigen. 

Zagen, zagen, zagen.

Zagen, zagen,  zagen tot over de helft.

Toch maar niet doorgezaagd, uit angst dat dat vallend stuk boom het dak zou beschadigen. Beter gewacht tot morgen. Wim komt dan en die zal een trapje meebrengen zodat ik even het dak op kan om het werkje rustig af te ronden. 

De kachelpijpen waren toch langs de boom heen te manoeuvreren. Wineke heeft het warm gehad vanavond en ikzelf ook. Zij is vandaag, net als ik hier, op haar terrein bezig geweest.  Voor mij is het hoog tijd, of eigenlijk al te laat om vervelend onkruid weg te halen. Veel ambrosius is aan mijn aandacht ontsnapt en zaait zich nu heerlijk overal uit. 

Die lange stengels van ambrosius veroorzaken infecties aan de luchtwegen. 

Een vroegere buurvrouw heeft ooit een briefje met spreuken achtergelaten. 

Ze zijn niet allemaal meer goed te lezen maar voor vandaag kies ik deze.....

Spreuk van de dag. 

Ne pas rêver sa vie, 

Mais faire vivre ses rêves.

Je moet je leven niet dromen, 

Maar je dromen tot leven brengen. 

Voor vannacht is mijn wens:

B o n n e s   r ê v e s.

Mooie dromen.

(of ze werkelijkheid worden of niet)

Op jaarmarkt keert Elizabeth me de rug toe. Was verder wel gezellig. Ook Wineke en Wim ontmoet.

 Goedenavond bonsoir. Heb iets verkeerds gezegd tegen Elizabeth vanmorgen op de jaarmarkt in Lamastre. Heel lang had ik haar niet meer gezien en ik vond haar anders rimpelloze gezicht met moeite herkenbaar. Ik viel maar meteen met de deur in huis en merkte op dat ze veel rimpels had. Dat had ik niet mogen zeggen, zeker niet in het bijzijn van iemand anders, met wie ze eerst stond te praten terwijl ik tegenover die twee stond te spelen. Ze reageerde  kortaf toen ik daarna vroeg hoe het nu met haar ging en ook wat over mezelf vertelde. Toen ik op het laatst nogmaals zei hoe vervelend ik het vond dat ze door mijn vraag nu ineens zo boos was geworden liep ze zelfs zonder nog iets te zeggen weg.......Dat ik deze reactie van haar eigenlijk een veel groter vergrijp vind dan mijn niet hatelijk bedoelde opmerking kon ik haar dus niet meer zeggen en waarschijnlijk zal ze me nu in het vervolg voortaan altijd negeren. Niet leuk voor mij. Maar ik leid uit het gebeuren af en ook uit haar sowieso gespannen gezicht dat het in het geheel gezien niet goed met haar gaat. Deze ontmoeting overschaduwde een beetje de verder toch wel gezellige jaarmarkt waar ik met redelijk veel energie heb gespeeld. De koffie kreeg ik aangeboden door mensen die op het terras tegenover mijn speelplek stonden. De fotograaf van de plaatselijke krant was er ook weer en nam behalve van mijzelf ook foto's van enkele spreukenbordjes. Ik ben benieuwd of er donderdag weer wat van in de krant staat. Wineke is ook gekomen en we hebben later nog veel gebabbeld,  samen en met Wim, die ook weer present was met zijn handelswaar. Hij klaagde echter dat hij de laatste tijd toenemend last heeft van zijn kunstheup die hij nu 15 jaar heeft.

Maandag komt ie naar mij. Hij is namelijk ook handig en ik heb gevraagd of hij een ander raam heeft voor mijn tuinhuisje. Een jaar of tien geleden heeft hij een kapotgewaaid raam vervangen door een van plexiglas,  maar dat heeft de eigenschap dat het met het verstrijken van de tijd doffer, minder doorzichtig wordt.

Je ziet het verschil tussen het raam van de deur en de andere twee ramen.  Vanmorgen heb ik voor het eerst sinds anderhalf jaar de kachel weer aan het werk gezet en ontbijtend met dat vage zicht besloot ik om vandaag Wim te vragen of hij er weer iets helderders  in wil zetten. Maandag komt hij de afmetingen opnemen. Mij vertrouwde hij dat niet toe.

Kijk, rook uit de kachelpijp. Niet heel duidelijk maar als je goed kijkt zie je het.

Op de status van WhatsApp zie je die rook iets meer.

Ook zie je in deze krater het eerste vuur weer branden.

Terugkomend op Wim, hij liet ons vanmiddag weer een paar bijzondere stenen van hem zien.

Titanium,  goud en koper zijn in deze steen verweven. 

En ook natuurlijke vezels zitten erin.

Titanium is even licht als aluminium en even sterk als staal. Daar worden vliegtuigen van gemaakt.

Uitspraak van de dag. 

Huil maar gerust, je tranen drogen toch wel.

Voor vanavond en komende nacht wens ik u veel rust toe, in navolging van deze hond.

                         Tot morgen.

                       À   d e m a i n .

   

Thuis is een prachtplek om een tijdje te blijven. De kachelpijp teruggevonden onder het gras en de bramenstruiken.

 Goedenavond. Als ik op reis zo'n plek tegen zou komen zou ik meteen een paar dagen blijven. Maar het is hier mijn eigen huis zelfs.

In het zonnetje met het zicht op imponerende wolken. 

Mijn breiwerkje erbij. 

Wat wil je nog meer? Naar Spanje, naar de Costa del Sol misschien?

Maar met dat plan heb ik al niet zo'n haast meer.

Op de status van WhatsApp zie je meer van die mooie wolken,  en ook een van de buitjes die gevallen zijn. 

Vanmorgen toen ik wakker werd was de komst van de zon nog niet zeker, het was frisjes en de kachelpijpen waren nog niet aan gesloten. Die van boven in het tuinhuisje moest ik nog zoeken, ik verwachtte dat die ergens in de bramenstruiken zouden liggen. Met het oplossen van deze puzzel wilde ik de dag niet beginnen, temeer daar door de regen van gisteren alles nat was. Ik bleef dus nog even lekker warm in bed tot ik vast mocht stellen dat de zon het van de wolken ging winnen. 

Maar vanmiddag toen alles redelijk opgedroogd was besloot ik om de kachel van het tuinhuisje in orde te maken. 

In eerste instantie vond ik geen kachelpijpen, maar na goed zoeken ontdekte ik daar onder het hoge gras en tussen de bramenstruiken mijn vorig jaar slordig weggelegde kachelpijpen. 

Na wat bramenstruiken weggemaaid te hebben kon ik de nog aaneengesloten pijpen tevoorschijn trekken. 

Zo zag het er binnen uit,  in afwachting van de aansluiting. 

Nu is alles klaar voor als er gestookt moet worden. 

Beneden in de hoofdcaravan staat ook een kachel en die doe ik meestal 's avonds aan als het koud is. Maar eerst moet er iets aan de boom gedaan worden die op de caravan rust.

Zo kan de pijp niet verlengd worden. 

Het water uit de bron stroomt weer harder dan voordat ik drie weken geleden vertrokken was.

Anderhalve liter water gaat nu in 1 minuut in de fles. Toen had de bron daar  1 minuut en 43 seconden voor nodig. Ten teken dus dat het in die tussentijd flink geregend heeft.

Van Andries komt vandaag de........

Spreuk van de dag. 

Als je je hersens thuis laat moet je niet verwachten dat je verstand ver komt.

Morgen is er een jaarmarkt in Lamastre, daar ga ik dan spelen en onder andere Wineke weerzien. 

Tot morgen. 

À   d e m a i n .

Thuis gekomen. Vanmiddag gefietst in de stromende regen. Vanmorgen de Via Rhona gevolgd.

 Goedenavond,  bonsoir.

De thuishaven in de Ardèche is weer bereikt.  Ik was de laatste dagen wel af en toe gespannen naar hoe het er uit zou zien. Ruim drie weken weg is toch een lange tijd. Zouden de dieven weer toegeslagen hebben? Ik had wel mooi een briefje achtergelaten met dat ze niet meer naar geld hoefden te zoeken, maar ik had toch weer wat muntjes ergens liggen en als ze die zouden vinden was mijn schrijven niet erg geloofwaardig en komen ze daarna weer. Maar niks hoor. Alles lag erbij zoals ik het achtergelaten had. De koelkast had ik aangelaten en dat was ook een reden om terug te komen voordat er een grote reis zou beginnen. Maar deze was uit zichzelf al uitgegaan. Vanwege onweer was de stroom uitgevallen. 

Mijn buurman Yvon vertelde al ervan, en dat er nogal wat schade was in de buurt. Hem had ik eerst bezocht alvorens mijn terrein te betreden. 

Yvon met hondje Biby. 

Toen ik aankwam dacht ik eerst: ze hebben een boom geplant bij het huis. 

Maar het is een tomatenplant die daar spontaan is gaan groeien en nu vertroeteld wordt. Veel groentetuin hebben ze dit jaar niet. Er staat alleen nog wat prei.

Met heel veel moeite kun je achter die rechtse boom enkele rijtjes prei onderscheiden.

Bij mij op Les Costilles is dit jaar wat tuinieren betreft helemaal niks gebeurd. Misschien komt dat nog weer eens een keer.

Vanmiddag heb ik wat regen betreft de volle laag gekregen. Het zat erin dat dat zou gebeuren toen ik vanmorgen de weerkaart voor me zag.

Noordwest was mijn richting en oost was de richting van het regengebied, met andere woorden, ik ging recht erop af.

Gedurende de hele klim vanuit de vallei van de Rhône naar boven regende het vaak pijpenstelen, maar ik liep en fietste maar door met de blik op oneindig. Mijn ervaring is dat het naderen van een front vaak een onprettig gevoel geeft, maar als het eenmaal regent is dat weg en baad ik in de sfeer die er dan is. Het is net zoiets als wanneer je gaat zwemmen. Als je het water in loopt is het even doorbijten geblazen, maar eenmaal midden erin ben je een met het water. Fietsen in regenpak inclusief laarzen heb ik vaak fluitend gedaan, me voelend als een eend. Wel ben ik dit regenfietsen een beetje ontwend. Tijdens de laatste reizen zorgde ik er meestal bij langdurige regen voor een onderdak te hebben of in de tent te blijven. Vandaag kon ik echter weer zeggen.........

Spreuk van de dag. 

Fietsen in de regen is een zegen.

Maar vanmorgen was het nog ongeveer droog toen ik zo'n 25 kilometer aflegde op het fietspad langs de Rhône. Tussen Genève en Marseille loopt deze route. Mooi dat je zo als fietser vrijwel ongestoord door auto's kunt reizen. Zelf moet ik niet te lang zo'n pad volgen. Het wordt me dan gauw te saai. Als je alleen maar rivier en bomen ziet de hele dag ga ik me vervelen. Maar na enkele dagen met heel veel verkeer vond ik het vandaag fijn om eens niet zo op te hoeven letten. Wel zijn er regelmatig barricades en paaltjes geplaatst en daar pas ik met mijn dikke fiets maar net tussen. Wat dat betreft is het toch nog oppassen geblazen voor mij en het is een bron van irritatie. Maar daar staat tegenover dat je meer reizigers op de fiets tegenkomt en ik houd ervan om ze te begroeten. Ze gingen allemaal de andere kant op, naar het zuiden, sommigen naar Spanje? Maar jaloers was ik niet, straks gaat mijn fiets ook weer in die richting. 

Op de status van WhatsApp staan een paar filmpjes waar ik over de Via Rhona reed. Hieronder enkele fragmenten eruit. 

Een beetje saai af en toe.

Door een dorpje heen.

Door een stroompje heen.

Het pad gaat ook om een kerncentrale heen.

Een kleine anekdote: Ik ging koffie drinken in La Voulte en zocht expres een café uit waar ze me niet kenden, want daar was ik al jaren niet meer geweest. Kwam de waardin enthousiast naar me toe om te vragen of ik hier wel eens geweest was. Ze herkende mijn klompen achter op de fiets,  en de hoed. 

De fiets geplaatst naast het café. 

Het zijn toch niet dezelfde klompen,  reageerde ik en ook is het niet dezelfde hoed.

Nu zometeen weer eens slapen in mijn bed.

Welterusten 

B o n n e  N u i t .

Geen markt meer, morgen thuis. Kunstzinnig gebouw en een fietsbrug over de Rhône.

 Bonsoir,  goedenavond. 

Ik zat even in dubio vandaag of ik zou stoppen in de buurt van Le Teil, waar morgen een markt is.(Le Teil ligt tegenover Montelimar aan de westkant van de rivier de Rhône) Van de andere kant zou ik als ik die markt niet zou doen morgenavond thuis kunnen arriveren en anders zou dat niet lukken. 

In eerste instantie stopte ik, iets voor Le Teil waar een ruime kampeerplek was. Het was er echter heel druk met de muggen. De lucht was ook in toenemende mate dreigend geworden en een blik op weeronline leverde op dat er kansen zijn dat het morgen regent. In zo'n geval kan ik niet spelen. Daarom besloot ik om weer op de fiets te stappen en er dus voor te gaan om morgen thuis te komen. Met nog ongeveer 60 kilometer te gaan en/of te fietsen heb ik nu een plekje met wat minder muggen. Het was een beetje zoeken in de uiterwaarden van de Rhône en ik kwam bij een brug voor fietsers en voetgangers, waar ik in het verleden al een paar keer overheen ben gefietst. 

Voetbrug over de Rhône bij Montelimar. 

Een beetje unheimisch vond ik het om over dat ijzerwerk te fietsen en ik moest goed sturen om niet tegen die zijkanten aan te vallen. Vandaag was ik er alleen maar voor de foto's en voor een filmpje dat op de status van WhatsApp staat. 

Eerst door de poort en dan mag je de brug op.

Vanaf de brug gezien.

In ieder geval een degelijke en met ambachtelijke schoonheid gemaakte brug.

Hier zie je hem op de kaart:

Ze noemen hem zelfs de himalayabrug.

Ook ben ik vandaag stil gaan staan bij gebouw dat als museum wordt afgeschilderd, letterlijk en figuurlijk. 

De wand is één grote afbeelding,  doorspekt met teksten. Een ervan is de.....

Spreuk van de dag.

Datgene wat ontsnapt is aan de vroegere mens hoeft niet noodzakelijkerwijs te ontsnappen aan de moderne mens, want de tijd is druk bezig de waarheid naar boven te laten komen. 

Één van de muren.

Een detail ervan. 

Het opschrift van het museum is het volgende:

Atomische kunst of komische ambachtelijkheid.

Van dit museum wordt ook gewag gemaakt op de status van WhatsApp. 

Grappig vond ik vandaag in het centrum van de stad Orange deze rotonde:

Een rotonde met een gebouw in het midden. 

En nu mag ik zometeen weer lekker gaan slapen op moeder aarde, voordat ik morgen weer in een bed terecht kan.

Bonne  nuit

W e l t e r u s t e n.