Goedenavond, bonsoir.
Weinig begreep ik ervan. Ik zat in een café nog even wat op mijn telefoon te doen. Een oude man, die de baas van het café annex hotel leek te zijn haalde mijn lege kopje weg. Vervolgens gebaarde de ober dat ik moest betalen. Ja, zei ik, ik ga er weer vandoor zometeen. Maar ik bleef nog even zitten. Toen kwam er opnieuw een aanmaning en toen dacht ik, dit is serieus. Ik betaalde: 1.80, veel duurder dan normaal en vroeg nog zowel aan de ober als aan de oude man of er een reden was. Er kwam geen antwoord. Het gebeuren bracht me aardig van mijn stuk. Gelukkig ben ik gewend dat er in cafés en winkels meestal hele vriendelijke omgang met mij is, maar hier moet ik toch een beetje van bijkomen. Wat kan hiervan de reden zijn, vroeg ik me aanvankelijk af. Na lange overpeinzing denk ik dat ik misschien het toilet niet netjes genoeg had achtergelaten. Mijn handen die nogal vies waren had ik gewassen en in beide fonteinen waren er zwarte vlekken gespat. Die had ik wel schoongemaakt maar misschien te snel. Ik vond ook geen keukenrol daarvoor en ik had haast me terug te spoeden naar mijn tafel, waar mijn zonnebril lag. Ik denk dat dat de reden geweest is dat de oude man zijn bediende gebood om mij uit het café te zetten. Het gebeuren bleef mij de hele dag min of meer achtervolgen. Het maakte me tijdelijk onzeker, ook naar andere mensen toe.
Ondertussen ben ik vandaag weer flink opgeschoten in de richting van Menton. Eerst moest er nog geklommen worden, maar al snel kwam de Middellandse Zee weer in zicht.
Gisteren was ik al even in de buurt van de zee, maar vandaag ging verder het hele traject parallel aan le grand bleu, zoals ze in Frankrijk de Middellandse Zee noemen.
Onwillekeurig kwam het liedje van Anneke Gröhnlo weer in me op: Middellandse Zee, souvenir van een zomer, enkel al het woord is als wijn op de tong......enz.
Ik besloot het strand op te gaan en daar de Middellandse Zee met dit liedje toe te zingen. Het staat nu op de status van WhatsApp.
Er was van alles te doen op en rond de stranden en er waren massa's mensen op de been en ook massa's mensen lagen op hun gat.
Zo zag ik een mooie tentoonstelling van schilderijen.
In Cannes in de haven was een soort jaarmarkt aan de gang van jachten. Ik ben zelf niet gaan kijken maar het trok wel veel publiek.
Pompeuze gebouwen staan hier ook al.
Dat wordt morgen nog erger als ik door Monaco kom. Daar ben ik al een paar keer eerder doorheen gefietst.
Morgen kom ik waarschijnlijk in Menton aan. Marc schreef zojuist dat hij er sinds vanmiddag is. Na het verschrikkelijk koud gehad te hebben in de bergen is het nu voor hem het andere uiterste.
Marc in Menton gearriveerd. Morgen gaan we er elkaar ontmoeten.
Het was nog wel even de vraag: Hoe vind ik een kampeerplek in deze door toeristen overwoekerde kuststrook? Ik herinnerde me van een vorige keer dat ik een rivier volgde, die vlak voor Nice in de zee uitmondt. Dit deed ik nu ook en al heel snel was ik uit de mensenwereld.
En daar zit ik nu in gezelschap van de maan en enkele badgasten.
Mooier kun je het toch niet hebben. Straks lekker slapen en morgen 38 kilometer fietsen. Wel komt daar een akelige tunnel bij. Die ken ik van andere tochten. Gelukkig heb ik die altijd nog overleefd, dus laten we hopen dat dat morgen ook weer het geval zal zijn.
Liedje van de dag.
Middellandse Zee, souvenir van een zomer,
Enkel al het woord is als wijn op de tong.
Middellandse Zee die herkent wordt in dromen
Die nog nooit voldoende haar charme bezong.
Duizend keer zal dit lied weer gezongen zijn,
En steeds weer brengt de wind mij een nieuw refrein
En steeds weer brengt de zee mij het tempo aan.
In een ritme dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan.
Het liedje gaat nog even door, maar ik houd even op en wens u een prettige avond.
B o n n e S o i r é e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten