Soms kan het even duren voordat je weet hoe het verder moet, maar te lang dralen is ook niet goed. De maand augustus is voorbij en de meeste markten in de buurt zijn niet meer interessant. In september ga ik doorgaans graag naar de Provence om daar te flierefluiten. Dan is het daar niet meer zo intens warm dan in juli en augustus en de markten zijn niet meer zo overvol dat er weinig plaats is voor mij om me tussen de marktmensen te wringen. In die topmaanden zijn de verkopers ook extra gespannen omdat er veel te verdienen valt en willen ze geen sta-in-de-weg hebben. Dan moet ik me heel voorzichtig manifesteren, wat gisteren helemaal niet hoefde. Ik voelde me op die jaarmarkt alsof ik in de huiskamer stond te spelen of alsof ik vrij aan het dansen was. Maar helaas toeterden mijn oren wel en had ik zelf wel last van teveel herrie. Deze situaties remmen mij af in mijn enthousiasme om op tournee te gaan. Het blijft nog wel vreugde geven het feit dat ik iets teweeg kan brengen op zo'n markt. Dat drijft me voorlopig nog.
Vandaag was verder weer een rustdag, dat wil zeggen een dag zonder grote lichamelijke inspanning. Mijn hersenen zijn wel volop bezig geweest en de koffie die ik dronk werkte wel mee. In de koffie die een paar dagen in een kopje is blijven staan, is een sprinkhaan terecht gekomen die het niet heeft overleefd. Hij is daar in gezelschap van een ander verdronken insect. Het schijnsel van de zon in het kopje geeft een bijzonder effect aan het geheel.
Uit toeval ontstaat vaak kunst.
Maar de verse koffie kon vandaag gedronken worden onder het genot van een stroopwafel en speculaasjes, oerhollandse versnaperingen die de buren die gisteren teruggereisd zijn naar Nederland voor mij achtergelaten hadden. Want iets na achten gistermorgen kreeg ik een seintje van Jannie: "Er staat een zak etenswaren boven klaar". Hun weg loopt namelijk langs de bovenkant van mijn terrein Les Costilles.
Koffie met speculaas en stroopwafel.
Gisteren had ik op de valreep in Lalouvesc nog aardappelen en bloemkool kunnen bemachtigen. Het kruidenierswinkeltje ging om half een dicht. In een bewaakt ogenblik kon ik mijn accordeon en andere spullen verlaten daarvoor want Wineke kwam net toen ze de uitgestalde groentes en fruit naar binnen aan het brengen waren.
Zojuist heb ik gegeten, maar de aardappelschillen lagen nog even op tafel.
Dit lijken wel frietjes, maar het zijn de aardappelschillen.
Ik wilde even wat foto's en video's wissen op mijn telefoon en toen zag ik dat de app van foto's voor mij een mooi filmpje gefabriceerd heeft van mijn belevenissen in de maand augustus. Dat zet ik vanavond op de status van WhatsApp.
Onder andere deze zonnebloemen zijn uitverkoren door de samensteller.
Spreuk van de dag
Al doende leert men.
In het Spaans wordt deze wijsheid zo geformuleerd:
A caminar se aprende andando.
(Al gaande leert men wandelen)
B u e n a s N o c h e s
(B o n n e N u i t)
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten