Goedenavond, bonsoir.
De markt in Salernes was groot voor een klein plaatsje, maar dat is vaak in de Provence. Ik was er al bijtijds, iets na negenen. Er heerste nog een stille sfeer met weinig bezoekers. Te vroeg voor mij om nu al herrie te gaan maken.
Maar toen ik zo rond half tien begon met zachte muziek duurde het niet lang of de man van de kraam naast mij kwam klagen dat hij zijn klanten niet goed kon verstaan. In zo'n geval pak ik meteen in. De man van de kraam tegenover mij vroeg verbaasd waarom ik nu al ophield en nog een andere kraambeheerder voegde nog een 1eurostuk toe aan de twee dubbeltjes die er al lagen. Ik vind wel een andere plek, zei ik tegen de verbaasde man, die mij een plek aanwees waar wel eens een trompettist speelde. Maar daar wilde ik niet staan, dat was net buiten het marktgebeuren.
Later werd ik ook nog eens weggestuurd door een barman. Maar toen had ik gelukkig nog niet alles uitgepakt.
De kassa bleef maar stroef rinkelen vandaag en toen het al twaalf uur geweest was zat ik op mijn koffer te bedenken dat het dan maar afgelopen moest zijn. Toch deed ik nog even een poging en ging tegenover een zeer mooi uitziende kraam staan op het risico af dat de mensen daar ook last van me zouden krijgen. Want ja, met al die afwijzingen was ik een beetje onzeker geworden.
Oogstrelend hoe mooi deze kraam was aangekleed met kleden.
Maar nee hoor, het begon op die plek als een trein te lopen. Ineens stond ik wel met mijn muziek in het middelpunt van de belangstelling en ook de mensen van de kraam kwamen duiten in de koffer doen. Eind goed, al goed dus. Uiteindelijk bracht de markt me wel wat ik ervan verwachtte.
De verdere tocht vanmiddag ervaarde ik als zwaar, ook omdat ik besloot pas een boterham te eten als daar plek voor was in de natuur. Dat duurde lang, want het bleef maar klimmen. Toen ik tegen drie uur iets geschikts vond overwoog ik daar ook maar meteen te overnachten. Op deze plek midden in de bushbush zag ik tot mijn verbazing dit in een boom hangen:
En in een andere boom een reusachtig vogelnest.
Er waren echter zoveel vliegen op en om me heen, ik werd er knettergek van.
Een vliegenwalhalla.
Ik besloot daarom uiteindelijk om nog maar wat verder te fietsen.
De vraag was alleen, is het naderende onweer de oorzaak van deze vliegengekte? Want dan zal het er op een verdere plek ook druk mee zijn. Maar nee, tien kilometer verder waar ik nu kampeer is het veel rustiger met de vliegen.
De fiets had zijn plekje al gevonden.......
.....maar kreeg later een andere boom als leuning.
De keuken was al ingericht door mijn voorgangers.
Er wordt regen verwacht en dan denk ik dat ik morgen nog een tijdje hier blijf. Op dit moment, half negen, hoor ik al de eerste druppels op de tent neerdalen.
Onderweg viel mijn oog op dit met mozaïek bewerkte huis.
Ook zag ik bij een kunstwinkel dit aan de muur:
Interessant om wat te lezen over deze geëngageerde schilder. Er staat onder andere dat hij bewust altruïstisch is en ook van andere schilders werken tentoonstelt. Omdat schilder zijn een nogal eenzaam beroep is.
Zo mensen, dit was het voor vandaag. Op de status van WhatsApp staan: een filmpje met het rustige begin van de markt vanmorgen, een filmpje met de vliegen die mij teisterden, een foto van deze rustige plek.
Spreuk van de dag.
Voor de reis des levens krijgt niemand een TomTom.
Tot morgen.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten