Terug op mijn Franse honk.

Ongeveer één jaar en tien maanden geleden vertrok ik van hier, samen met Marij, die in Lamastre woont, voor een tochtje van een maand of zo.
 Nu ben ik voor het eerst weer terug op mijn honk in de Franse Ardeche.

 Het tochtje van een maand liep uit tot een reis door Europa, die uiteindelijk een jaar en drie maanden zou duren en die in Nederland op de boot in Alphen eindigde.
Op het einde van het jaar ben ik altijd liever daar en dus had ik in september de Ardeche maar overgeslagen en was rechtstreeks naar Nederland gefietst, om daar weer eens een tijdje een mensenbad te nemen.

Hier in de Ardeche zijn vrienden wat dunner bezaaid en bovendien was ik bang dat er weer ingebroken zou zijn, en daar wilde ik toen liever niet mee geconfronteerd worden.

 In januari hoorde ik van mijn Franse buren dat er toen wel dieven geweest zijn . Die waren in een week twee keer wezen kijken, en de tweede keer was de klink eraf, was deur open en pick-up en platen weg .

Het was dus met verwachting van veel schokkende dingen dat ik gisteren de gelegenheid heb aangegrepen om met Wineke en Bruno na zoveel tijd de reis naar Les Costilles (want zo heet mijn grondstuk) te aanvaarden.

 Maar alles is honderd procent meegevallen.
De pick-up bleek er nog gewoon te staan en langspeelplaten had ik toegedekt, en daarom hadden de buren waarschijnlijk gedacht dat ze weg waren.

Tot nu toe mis ik niks, maar ja, niet altijd weet ik wat ik allemaal wel had.
 De sfeer is zoals voorheen vredig. Doe het heel rustig aan vandaag .
Met mijn zeisje begonnen met gras maaien, en al doende herontdekken wat daar allemaal onder is gevallen aan spreuken ,vlinders en nedergedaalde takjes van de bomen boven.

Binnen is het een bende. Slecht opgestapelde papieren liggen verspreid op de grond. Beetje bij beetje ga ik het allemaal weer ordenen.