Een hele stoel kwam tussen het gras vandaan.
Kwart voor elf.
Ga afdalen naar Lamastre en kijken of ik het even ga proberen op de markt.
Heb nogal wat schroom.
Misschien wordt het alleen maar wat praten met bekenden en Wineke komt ook, hadden we afgesproken.
Even later. Blij dat ik de schroom heb overwonnen. Op de markt was er meteen de ontmoeting met vriend Wim die daar weer stond met zijn geneeskrachtige stenen en drankjes en zijn overtuigende babbel.
Hij was zoals gewoonlijk weer dolenthousiast over waar hij allemaal mee bezig was.
Hij had een middeltje dat de verschijnselen van Corona sterk verzachtte en hij had ook een geweldige steen uit Zuid-Afrika.
Zondag op de markt van Romans zal hij het weer heel druk krijgen en kon hij mij er wel bij gebruiken.
Misschien ga ik mee, maar wil dan ook zelf accordeon kunnen spelen.
Ik moest hem afkappen om het laatste half uur markt nog te kunnen bespelen, want het was al half twaalf.
Het ging als vanouds heel leuk en gezellig en best wat euro's in de koffer en andere marktmensen gesproken.
 |
| Na afloop was het wachten op Wineke. |
Het was alsof er maar een paar weken tussen zat in plaats van bijna twee jaar.
Na afloop op het terras trof ik Wineke die mij en mijn fiets haar berg op bracht waar Bruno druk bezig is een chalet op te richten.
Goed dat ik nu hun project met eigen ogen kan aanschouwen.
Zometeen zoeft mijn fiets mij naar beneden naar Lamastre, gevolgd door de klim terug naar huis.
Daar passeer ik onder andere dit tafereel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten