In de auto met Wineke en Bruno.
Gisteren van Frans(Schaijk) naar hen in Vessem gefietst.
Daar aangekomen, rond 7 uur, was de auto nog leeg en was er nog geen imperial op het dak.
Maar toen het donker werd was alles ongeveer klaar voor de reis.
Zojuist ontdekt dat het schrijven van deze blog er helemaal ingeschoten was gisteren.
Na als een blok in slaap gevallen te zijn en ik even wakker werd voor het toilet werd het me te warm en er was een mug aan het pesten.
Een prima oplossing was het om verder buiten te slapen. Wineke, die vanmorgen even naar buiten ging struikelde bijna over mij, vertelde ze net.
Vanmorgen na wat ontbeten te hebben waren we iets na zes op weg gegaan. De bedoeling is om vandaag al aan te komen.
Wineke en Bruno worden verwacht bij vader/opa die nu ook in zijn Franse huis is met zijn vrouw en ik kom dan waarschijnlijk ook al aan op mijn plek die bijna twee jaar geen bewoner had.
Nu voelt het allemaal nog ver, maar het zal straks wel snel spannender worden.
Inmiddels is het bijna 13 uur en we zijn niet ver meer van Dijon. Daar wacht ons een flunchrestaurant.
Onbeperkt groente en aardappelen eten voor een klein bedrag.
Enkele uren later.....
Het eten was prima, maar de procedure een beetje gecompliceerd.
We moesten namelijk bij de entree een mondkapje kopen, dat alleen af mocht als je at.
Bruno heeft me al vijf keer moeten zeggen, als ik even naar binnen wou gaan dat ik aan mijn mondkapje moest denken.
Het werkte ook niet om het kapje continu op te houden.
Zoals met die pontkapjes bezag ik het geheel met dr nodige humor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten