Als de waarheid half is en je de helft niet weet kun je je wel eens vergissen in het gissen.
Het is niet te ver van huis waar je moet zoeken, soms staat het al geschreven in de annalen die je vroeger ooit ophaalde en ergens hebt laten liggen.
De helft van het echte kan weg zijn en vervangen door iets wat er op lijkt, maar het niet is.
Het blijft dus uitkijken.
Om iets terug te vinden moet je het ook plaatsen in de huidige context.
Er is namelijk geen waarheid die stabiel door de jaren heen geldig is.
Wat vandaag waar is kan morgen niet meer kloppen.
Het is bijna zes uur wintertijd.
Het eten staat op de kachel.
Het werd tijd dat de spruitjes uit hun vel gingen, ze lagen er al wel een week, en nog wel in een gesloten plastic zakje.
Erik kwam, Hannie kwam.
Eerst met hem alleen, later met haar alleen, daartussendoor met drieën.
Onderwerpen zoals in bovenstaand schrijfsel kwamen langs, en ook hoe zo'n schrijfsel ontstaat.
Hierbij gaat het erom om niet te denken bij wat je opschrijft, maar enkel te noteren wat er in je opkomt.
Zoals schilderen ook vaak intuïtief het beste gaat.
Het is ook de manier waarop ik brei.
Dingen l a t e n ontstaan.
Erik zei dat een schrijfsel van mij leek op een droom.
Je moet die snel opschrijven, anders vervliegt hij.
Maar niet alles hoeft genoteerd te worden.
Maar door er wel bij stil te staan krijg je soms verrassende en interessante uitkomsten.
Ondertussen ruik ik aan de walm die uit de pan komt dat de spruitjes aan het koken zijn.
Wie nog niet gegeten heeft wens ik een smakelijk diner toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten