Onder andere de grote tomatenplant was erbij gaan liggen.
Vandaag zat ik half te denken om die hele wankele en dus plantgevaarlijke kachelhoutschutting dan ook maar voor een groot deel te verleggen naar de oostelijke zijkant, met als bijkomend voordeel ook een soort zichtbarriére met de buurboot van André.
Toen plots spontaan meer dan de helft van de houtwal als een lawine naar beneden kwam en onder andere de net opgehesen tomatenplant bedolf heb ik dat plan verder helemaal uitgevoerd.
Daarna konden zowel beide tomatenplanten als de zonnebloem verder naar achteren en tegen de wand aan geschoven worden.
Nu het meeste hout van de wand weg is komen wel als nadeel de roestplekken weer tevoorschijn, die ik met dat hout heb kunnen verdonkeremanen. Krijg ik waarschijnlijk weer toenemend commentaar daarop.
Het is ook niet echt mooi, maar ja, die nieuwe houtwal is wel weer fraai.
Verder vandaag onder de indruk van het bericht van gisteren dat Kees overleden is, een man die zeker dertig jaar van zijn leven de pijn heeft verbeten van de nasleep van een verbrijzeld been. Nu werd het voor hem uiteindelijk te veel, hij wilde uit het leven stappen, mocht geen euthanasie, probeerde het zelf, en tenslotte is ie toch een natuurlijke dood gestorven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten