Mijn avondmaaltijd heb ik op. Misschien straks nog een tweede bord.
Hiervoor was ik heerlijk in bad geweest. Zoals gewoonlijk in een emmer.
 |
| Heerlijk zo'n bad! |
Lekker verfrissend na een nogal benauwde dag.
T E L E P A T H I E
Vanmorgen toen ik opstond wist ik meteen: Nu komt Yvon zometeen.
Als bij een afspraak had ik meteen iets beklemmends van oh jee, nu ligt er iets vast.
Daar zit ik dan tegenaan te hikken, onafhankelijk van hoe leuk dat vooruitzicht ook is.
En ja hoor, ik had mijn vermoeden net aan iemand geschreven en daar kwam ie aan.
Natuurlijk was het ook wel weer fijn om mekaar te spreken en zoals verwacht wou hij geen koffie.
Vind ik altijd ongezellig, maar ik kon toch wel vruchtensap aan hem kwijt met gebakjes.
Met hem heb ik die aansluiting bijna altijd wel.
We lopen elkaar niet gauw mis als we elkaar moeten ontmoeten.
En als ik hulp nodig heb is het alsof hij het ruikt.
Een waardevolle vriend, evenals zijn zoon Olivier.
Zonder hen zou het leven hier heel anders zijn en had ik het wellicht al opgegeven.
Deze Olivier kwam tegen het eind van de middag ook opduiken met een accordeon om zijn nek.
Hij bracht deze weer terug naar mij na hem in januari naar zijn huis gebracht te hebben als onderdeel van een reddingsplan.
Er was namelijk ingebroken bij mij en voor het geval de dieven terug zouden komen....
En ondertussen is de avond weer wat verder gevorderd, is de zonsverlichting aan de overkant steeds vager geworden en heb ik weer honger voor een tweede bord.
En nu dit tweede bord ook naar binnen gewerkt is ga ik voor een kleine wandeling naar de plek waar deze blog verstuurd kan worden met voldoende bereik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten