Het is een hele onderneming die meestal uitbetaald wordt in goed gevoel en vele euro's.
Doe het al zeker vijfentwintig jaar regelmatig in de maanden juli en augustus wanneer de markt uitgebreid is met een lange, voor het verkeer afgesloten straat.
Ook nu had ik er weer zo'n twee en een half uur voor nodig . Eerst naar Lamastre dalen van 600 naar 350 meter hoogte, dan klimmen van de 350 naar de 1040 meter.
Onderweg een merkwaardige vogel waargenomen die ongestoord in de berm bleef zitten terwijl ik filmde.
In het dorp aangekomen zag ik een gemeentelijke verordening dat in de marktstraat mondkapjes verplicht waren.
Een vreselijk gezicht al die gemaskerde mensen en de mijne ook maar netjes voorgehouden.
Hierdoor onder andere begon mijn spelen wat onwennig .
Ook onzeker omdat er altijd wel wat mensen bij zijn die mij niet mogen en me dan aan kunnen geven als ik me niet aan de regels hou.
Maar allengs , bij het zien dat zeker nog wel tien procent van het publiek gewoon deed, liet ik mijn masker eerst tot mijn mond en later tot mijn baard zakken om hem vervolgens maar helemaal af te zetten.
Het spelen ging aardig hoewel niet perfect.
Bij de koffiepauze zat ik achter een collega-artiest met een bijzonder instrument, een soort mandoline.
Hij kende mij heel goed, ik hem heel vaag.
Heb geen goed geheugen voor gezichten.
Na de markt koffie gedronken in een café restaurant waarvan ik de baas al al die 25 jaar ken.
De koffie bood hij me aan en we hadden het weer over Lourdes, waar we elkaar heel toevallig ontmoetten negen jaar geleden tijdens mijn voorlaatste lourdesbezoek.
De terugweg verliep goed tot Lamastre.
Te weinig gegeten en daardoor was de laatste klim tot huis erg moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten