De tocht op weg naar de boot is vanmiddag tot zijn eind gekomen.
De laatste etappe vandaag vanaf Oosterbeek verliep nog heel verrassend.
In Renkum, acht kilometer voor Wageningen, bedacht ik ineens dat Dick hier woont en stel je voor dat hij niet werkt (hij verkoopt drie dagen per week kaas op markten) dan zou het wel gezellig kunnen zijn om even langs te gaan, temeer dat hij me vorige week al ooit belde om me uit te nodigen voor aanstaande maandagavond.
Dus besloot ik bij Renkum niet af te snijden, maar via Wageningen te gaan.
Ondertussen bleek ook nog eens dat hij mij had proberen te bellen.
Terugbellen leverde geen contact op, ook niet toen ik inmiddels in Wageningen was, ook niet nadat ik in de HEMA daar koffie gedronken had.
Helaas, dacht ik, en schreef het hem nog een keer, dan fiets ik maar door naar huis.
Fiets opgepakt, maar tien meter verder zette ik hem weer neer, aangesproken door de als altijd zeer prettige sfeer in die stad
Ach, waarom niet een uurtje accordeon spelen?
Stond ik er goed en wel vijf minuten, had net een Frans pratende Nederlander bij mijn kraam die spontaan met een briefje van tien strooide, kwam daar in een geel reflectiepak Dick aangefietst.
Ons beider verbazing was groot. Hij was de Wageningse berg op en af gefietst om te trimmen en daarom kon ik hem niet bereiken.
Zoals gewoonlijk had hij haast en ik moest maar meteen ophouden en met hem meekomen. Thuis werd zijn haast minder en werd hij gezelliger.
Hij is nogal Boeddhagericht en in zijn tuin had hij een Boeddha staan die zijn hoofd er niet bij had.
Na enkele uren legde ik het laatste deel van de laatste etappe af en kwam, strijdend tegen de wind zo rond half zes op mijn geduldig wachtende bootje thuis.
Daar constateerde ik mijn pompoenplanten hun vruchten afgeworpen hadden.
Na alles uitgepakt en naar binnen gebracht te hebben heb ik nog even Toon de veerman begroet en toen het eetvuur op de boot ontstoken.
Hierbinnen pikken de muggen me weer volop, maar daar vind ik wel weer een oplossing voor.
Het gisteren vermelde liedje van Jantje Smit heb ik vandaag opgenomen en Yvonne heeft het gehoord en het deed haar veel volgens haar zoon Ivo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten