En zo kwamen we na drie weken fietsen terecht in Kevelaer vandaag.
Mensen die ons gepakt en gezakt door dit bedevaartsoord zagen lopen vroegen of wij een pelgrimstocht aan het maken waren, waarop ik antwoordde dat het hele leven een pelgrimstocht is.
Frans was verbaasd dat zo dicht bij huis, veertig kilometer of zo, zo iets bijzonders is.
Hij nam zich voor om eens vaker in de vorm van een dagtochtje hiernaartoe te fietsen.
Het was ook de plaats van onze laatste koffiepauze van de reis.
Drie kilometer verderop scheidden onze wegen.
Voor mij is het spannend, toch wel een beetje, hoe ik vanaf morgen verwikkeld zal raken in het leven van André, die het heel moeilijk zal vinden het leven zonder zijn Yvonne straks.
Als ik na mijn laatste ontmoeting morgen met haar weer op de boot ben zal hij op zijn boot ook weer vaker komen om een beetje los te komen van het gebeuren in Doetinchem en dan kan ik m een beetje bijstaan.
Niet ver van de brug over de Rijn bij Emmerich staat nu mijn tentje.
Ps. Dit is het verslag van gisteren, dinsdag.
Dat van vandaag komt nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten