Dat was lang geleden dat er weer sperziebonen op het menu stond.
In Frankrijk in supermarkten nergens deze lekkere groente te vinden, maar in België weer wel.
Rond één uur dachten we de meeste boodschappen voor vandaag gedaan te hebben, maar toen we een uur later lunchten bleek dat de gekookte ham die we wilden eten er niet was.
En ook de druiven niet en ook de sperziebonen niet en ook een fles appelsap niet.
De twee verstrooide professors hebben dus waarschijnlijk de helft van de boodschappen in de winkelwagen gelaten.
Ach ja, er zijn ergere dingen en belangrijkere verliezen mogelijk.
De lunch was bij een groot gebouw, pal aan de rivier.
Een oude man kwam praten en vertelde dat dit vroeger een molen geweest moest zijn.
Hij was eenentachtig, maar oogde ouder.
Op de fietspaden vandaag weer heel veel mensen gezien en begroet en het stikte langs de Maas ook van de ganzen en de eenden, die niet gevoerd mochten worden, zoals overal te lezen was.
De koffiepauze vanmorgen was ook gezellig.
Hier bleken we onze namen en telefoonnummers te moeten noteren, wat bij navraag in Nederland ook moet, maar in Frankrijk niet.
Dus de heren Franco Vinchamps en Grat Hanekraai staan nu genoteerd .
Ach, we moeten maar blijven lachen om al die gekke mensen en situaties die je op zo'n dag meemaakt. Alleen al als je ons daar ziet zitten.
WELTERUSTEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten