Veerman Peer overleden.

 Vanmorgen kreeg ik bericht dat veerman Peer overleden is.

Sinds een paar maanden wisten we dat het nog maar een kwestie van tijd was, alle zware behandelingen ten spijt.

Laten we blij zijn dat hij nu het aardse achter zich mag laten, want als het lichaam niet meer wil/kan is het laatste traject een lijdensweg.

Van Peer heb ik vooral herinnering aan diepgaande gesprekken die wij voerden toen hij nog veerman was in Lith en ik 's-avonds laat nog over kwam.

Vooral opmerkelijk vond ik zijn filosofie over de relativiteit van tijd.

Wij denken en leven alsmaar vooruit maar je zou ook de tijd eens om kunnen draaien.

In dit geval heeft Peer nog weer een hele weg te gaan.

Als ik mijn breiwerk bij me had liet ik hem dat zien en had hij tips.

Ja, hij had vaak tips, soms ook ongevraagd.

Één van zijn hobby's was het omroeper zijn. Daarvoor deed hij mee aan concoursen.

Hij had een machtige stem, die als hij aan het werk was over de Maas galmde.

Zijn lach , die te horen was op mijn schip,verraadde dat hij op de pont was.

Ook als er in de zomer met mooi weer vele jachtjes over de Maas kwamen kwam er menigmaal een langdurige toeter.

Dat was ook een teken dat hij aan de macht was en geïrriteerd door die gevaar stichtende stuurlui, die geen voorrang gaven aan de pont.

Een man dus met temperament en doorgaand tot het uiterste als het nodig was , wat vooral tot uiting kwam tijdens de laatste maanden van zijn leven.

Heel bijzonder was de grote openheid die hij aan de dag legde bij het informeren van heel de schare veerlieden over zijn situatie.

Regelmatig kregen die per e-mail een uitgebreid verslag.

Petje af, Peer!

Hier in Frankrijk, in Plaisance, zijn Mees en Tom vandaag toch weer bij de bakker aan het werk geweest, in tegenstelling tot mijn informatie gisteren.

Een hele wand is gestuct.

Ze zijn vanmorgen rond negen uur samen vertrokken in de auto van Tom, met Mees achter het stuur.

Dit ter voorbereiding op de reis die ze naar Nederland gaan maken in mei.

Tom mag namelijk niet meer rijden omdat op 26 maart zijn rijbewijs verlopen is en hij er achter kwam dat de verlenging van een jaar alleen geldt voor Nederland.

Mees is nu gebombardeerd tot chauffeur en het is verstandig dat hij hier al vertrouwd raakt met deze grote auto.

                      Daar gaan ze.

Zelf was ik grotendeels thuis in de zon, maar ben ook even naar het bos geweest om hout te sprokkelen voor het rodebietenvuur dat ik zometeen ga maken.

De schapen onderweg waren nieuwsgierig naar wie voor hen van de fiets gestapt is.

Tom , wie ik de foto liet zien vertelt dat hij de eigenaar van de schapen kent en dat hij in de toekomst met de wol huizen gaat isoleren.

Bonsoir et bon appétit.