Goedenavond.
Het is half zeven.
Nog steeds alleen thuis op het terrein.
Vanmorgen ging Tom op weg naar een vergadering, samen met Matthieu.
Naar diens huis liep hij eerst in een, mijns inziens, gepaste kledij voor deze gelegenheid.
Even later vertrok Mees, op mijn fiets, naar Montmorillon, waar hij tapijten moest ruilen.
De grote fietstassen van mij zijn daar handig voor.
Alvorens ze daarin te pakken heb ik de nat geworden spullen eruit gehaald en ter droging over de afrastering gehangen.
Vandaag wat doorgebreid aan mijn mouw, die vanmorgen nog mooi boven de maquette van Tom zijn huis hing.
De derde blauwe ster zit er nu in.
Nu ik nog hier ben en de ruimte heb ben ik ook begonnen met uittekenen hoe straks de mouw aan de drie gereed zijnde panden het beste past qua patroon.
Daar hou ik eigenlijk niet van, van vooruit kijken, maar je kunt er niet altijd onderuit komen.
Vooruit kijken naar het verdere verloop van de reis deed ik ook vandaag.
De vraag is, ga ik het wagen om de lockdown te trotseren?
Ik krijg een beetje onrust om thuis te willen komen op mijn berg in de Ardèche.
Maar toen ik het grote kaartenboek erbij nam voelt het sterker om nog steeds via omwegen en andere bezoekjes te gaan.
Eerst zorgen dat ik weet hoe de trui verder moet is mijn devies.
Morgen dus nog hier, waar de zon, net als vandaag, wel weer zal schijnen.
Bon appétit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten