Niet wetende hoe de wereld er morgen uit zal zien zit ik te kijken in het nu.
Het is erg laat en mijn ogen zijn moe.
Om me heen is lucht en er zijn vogels.
En er is gras en er zijn andere dieren, zoals schapen.
Maar ook zijn er mensen.
"Ben je er ?", vroeg hij.
"Waar moet ik zijn?", antwoordde de ander.
De onzekerheid bekroop hem even.
Het duurde niet lang of hij wist het:
DAAR WAAR IK BEN, BEN IK.
Het kan op een andere planeet zijn, maar tegelijkertijd ook hier.
De ziel kan zich soms ergens heen verplaatsen, waar je geen weet van hebt.
Ze kan je leiden, even van de aarde af.
Tot zover wat in me opgekomen woorden die ik afgelopen zaterdag op papier zette en die niet bewust bedacht en opgesteld zijn.
Soms komen er wel eens verrassende waarheden uit, vergelijkbaar met een droom.
Vandaag was de werkelijkheid dat het een beetje kil breien was in de caravan, terwijl het buiten nogal regende.
Vooruitzicht voor volgende week is ook veel regen.
De lockdown is dan voorbij, maar nog niet zeker dat ik dan ook verder trek.
Maar wel ben ik dan weer vrij om te beslissen en dat is al mooi.
Zo ver en nog iets verder ben ik vandaag gekomen.
De boys heb ik ook nog bezocht.
Ze zijn bezig geweest met leem mengen om de hoeveelheid te krijgen genoeg om maandag de 8 vierkante meter wand te stucken.
Gistermiddag had Mees al één helft ervan gemengd.
Verder heeft Tom de bovenkant van die wand, die gisteren klaar kwam, aangedrukt.
Die was nu droog genoeg daarvoor.
Vanmiddag was Tom rond een dakraam aan het schilderen met leemverf.
Mees was bezig de gangwand te bekleden met strippen van riet door middel van lijm en een nietmachine.
De bedoeling w a s om hieroverheen dan te gaan stucken.
Maar Tom kwam op het idee om het zo te laten en het geheel te verfraaien met houtwerk langs de randen.
De opdrachtgever vond dat een goed idee.
Matthieu is vandaag, en morgen ook, vertrokken naar een zogenaamde Lambik.
Dat is iemand die het recht heeft, overgeorven, om alcohol te maken.
Matthieu moet dan zelf zijn hout meenemen dat nodig is voor de stook.
Frankrijk blijkt het enige land te zijn waar dit nog legaal kan, maar op zeer beperkte schaal .
Nou dan.
De regen is weer even uit de lucht.Met mijn onderweg gesprokkeld natte hout zal ik het vuur toch wel aankrijgen, zoals dat een ervaren stoker betaamt.
Smakelijk eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten