Boosheid in Leersum

Vandaag naar Driebergen-Rijsenburg gefietst om er te spelen.
Het bleek volgens de voorspellingen toch droog genoeg te blijven vandaag, zodat ik niet het risico liep om dat hele eind voor niets te fietsen.
Bij het vertrek vanaf de loopplank was ook Schijndel nog mogelijk, maar bij het hek gekomen ging mijn fiets linksaf.

Onderweg naar Driebergen-Rijsenburg kom ik altijd langs een leuk winkelcentrumpje in Leersum en als ik de kans krijg speel ik daar alvast een uurtje.

Al vaak had ik daar een mooi voorafje voor het hoofdoptreden uit.
 Echter, de laatste jaren moest ik vaak voorbij rijden als er verkopers van de daklozenkrant stonden, want het centrum is te klein om niet hun voor de voeten te gaan staan.

Een jaar of vijf geleden had ik het op de terugweg van Driebergen-Rijsenburg nog eens geprobeerd, want toen waren die verkopers weg. Kreeg ik, totaal onverwachts, een pot tuinaarde over me heen vanaf het balkon waar ik onder stond. Een hoop stennis gemaakt met de bewoner, die zei dat hij last van het geluid had.

Vanaf dit balkon werd ik jaren geleden bekogeld met tuinaarde

Andere keren waren er ook wel eens bewoners die hun ongenoegen uitten, maar was het te bespreken en vaak vinden ze dan een uurtje wel goed.

Vandaag was de kust weer veilig, geen daklozen en heb ik het weer eens geprobeerd.
Na een kwartier kwam er al weer iemand klagen, maar met mijn belofte van nog een half uurtje kon hij leven.
Echter, even later kwamen wel drie woedende mensen op me af. Ik moest onmiddellijk weg, anders belden ze de politie .
Het kwam er zo agressief en mensonterend uit dat het mijn boosheid ook opwekte. Ik vertelde hun dat ik ze niet zo onbeschoft moesten praten tegen mij, maar zelf zei ik dat ook weer op een onbeschaafde manier.

Een van hen zei bovendien dat ik helemaal niet goed kon spelen en dat trof mij nog meer. Samenvattend vond ik, verder fietsend dat ik zelf niet goed gereageerd had.
In dit soort gevallen is het beter je maar even te laten vernederen en daarna weer vrolijk verder het leven in gaangom je door anderen én door jezelf weer op te laten beuren .

In heel mijn artiestenleven is het een afwisseling geweest van waardering en minachting, maar bij beide moet je er boven staan .Dat is me altijd aardig gelukt.

In het geval Leersum heb ik tot nu toe gedacht dat het altijd één en dezelfde persoon is geweest die niet tegen de muziek kan en als hij ooit verhuist zou het probleem verholpen zijn Vandaag bleek dat het hele blok "en bloc" er last van heeft.

 Dus nu is het misschien wel echt de laatste keer geweest daar? Ach, over een paar jaar zie ik wel weer.


Het voorval had voor de rest vandaag mijn stemming grotendeels bepaald.In Driebergen-Rijsenburg stond ik vooral aanvankelijk onzeker te spelen. Eerder bang dat men last van me heeft dan dat ze me waarderen .

Bovendien was het er saai, er waren gewoon te weinig mensen.


Tegen vier uur vertrok ik weer, met een mooi volgend doel, namelijk bezoek in Ingen aan Andries en Ellen, die daar sinds enkele jaren druk met hun huis bezig zijn.

 Het was fijn om elkaar weer eens te zien na vrij lange tijd. Gezellig meegegeten en toen op weg voor de laatste achttien kilometer met veel tegenwind.

Echter plots over een voorwerp gereden en....... klapband! Andries zijn auto fungeerde hierna als bezemwagen. En nu ,na schrijven dezes, kan ik lekker gaan slapen WELTERUSTEN.