Maar zojuist kreeg ik van haar te horen wat ze bij thuiskomst meemaakte.
Vreemde, onverklaarbare geluiden hoorde ze in de in duisternis gehulde natuur om haar huis heen.
Heel indringend, van schreeuwende mensen, krijsende dieren .
Zo erg dat ze er niet van kon slapen.
Ze had al haar moed verzameld en was op het geluid af gegaan dat ergens vanuit een maisveld kwam.
Wel riskant, want er zijn rare en gevaarlijke lui overal te vinden.
De geluidsbron bleek een heel zwaar geluidsapparaat te zijn.
Waarschijnlijk om wilde zwijnen af te schrikken hadden ze een slachtpartij of zo laten horen.
Omdat het slapen nog niet lukte is ze om vijf uur 's-morgens er weer heen gegaan, heeft ze de accu eruit gehaald en er een briefje bij gelegd dat ze niet kon slapen.
Vandaag overdag is ze naar de boerin gestapt en die vond het achteraf geen goed idee.
Het zal niet meer gebeuren.
Maar erg dapper vind ik het van Wineke.
Voor mij begon de dag stormachtig.
Ik lag nog in bed toen hard op de deur werd gebonsd.
Het was Yvon, die naar Lamastre ging en vroeg of ik mee ging, wetende dat ik mijn lege gasfles wilde wisselen voor een volle.
Natuurlijk.....
Mijn broek aan, mijn gebitjes in, en zonder ontbijt met Yvon mee.
Het was maar een kleine stap van Dromenland naar Lamastre.
Na afloop van de boodschappen op een terrasje samen koffie gedronken met croissantje en bij thuiskomst mijn echte ontbijt.
Vanavond half zeven kwam het afgesproken bezoek Michel bij ons op de wijn, het bronwater, en de chips.
Nu, half tien, ligt Frans er al in en ik bijna.
Morgen gaat Frans mee naar Vernoux en half negen wil ik weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten