zaterdag 15 augustus 2020

Frans gearriveerd.

Eens zou hij komen ,wist ik, maar wanneer was me onbekend, omdat er al dagen geen bericht meer van hem kwam.

Vanmorgen na de markt in Lamastre zei ik nog tegen iemand dat ik van verrassingen hield, zowel van binnenuit als van buitenaf.
Hij lachte een beetje.

Goed en wel was ik, rond half twee, thuis en toen ging de telefoon. Frans zat in Lamastre áan de koffie.
Dat was dan de verrassing waar ik snel op moest reageren, want de voor hem bestemde caravan, daar had ik nog niks aan gedaan, en die heeft ook al twee jaar leegstand achter de rug.

In de hitte was dat niet een geambieerde klus, maar het viel allemaal mee en binnen een half uur ging ik gewapend met mijn smartphonecamera richting weg, met het plan om hem al aankomend te fotograferen.

Echter daar stond op de parkeerplaats een autobusje en vooraan op het pad Frans met zijn liggende fiets.



Het was hetzelfde plaatje als negen jaar geleden toen Frans voor het laatst hier was en ook afgeleverd werd door zo'n camper.

De hele reis, vertelde hij is hij geholpen door mensen die op het juiste moment er voor hem waren.

En dan begint nu voor mij hier weer een sociale periode.
Mogelijk is ook dat Hans, die met hem twee weken geleden uit Schaijk vertrokken is, ook nog komt, en heel misschien ook het andere stel waarmee ze het gezamenlijke plan hadden.

Vanmorgen ook nog gespeeld op het kleine marktje in Lamastre.
Vandaag voor het eerst is het in de hele Ardèche verplicht een mondkapje te dragen op markten.
Het was dus een beetje aftasten hoeveel er mee te sjoemelen valt, want het is veel te verstikkend om op zo'n manier rond te lopen en op te treden.
Het is voor het lichaam niet gezond om te weinig zuurstof tot je te nemen.
Het werd wisselen tussen op en af, tussen voor neus en mond, voor mond alleen of voor mijn baard.




Anderen hield ik ook in de gaten en die deden ook zo.
Een enkeling was zichzelf en had niks op.
Er was geen controle.
Wel mocht ik van een agent niet loodrecht voor de markt gaan staan.
Was teveel op de weg
Jammer, want daar was geen kapjesplicht.

Op de terugweg een spreuk over maskers bedacht om bij mijn koffer te zetten.
In het Nederlands is dat iets in de trant van:"Om je ware gezicht te laten zien heb je af en toe een masker nodig"

Omdat iedereen nu met maskers bezig is is het interessant om hier van alles mee te bedenken.
Van de nood een deugd maken.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten