Mijmeringen.

De wereld slaat zijn ogen op en kijkt me aan.
Waar staat de maan?
Waar is Jupiter?
De zon is weg en staart naar andere breedten.

Ik zie de maan niet voor vol aan.

De golfslag van het leven gaat soms snel, 
en dan weer tergend langzaam.
Riet, waar ben jij?
Wat vind jij ervan?
Hoeveel levens heb ik nog te leven tot ik je weerzien?
Hoeveel wijsheid moet ik nog opdoen?
En hoeveel onwijsheid moet er van me afvallen?


Als je denkt dat je er bent, ben je er nog niet.
Wel een tijdelijke rustplaats kun je bereiken om te slapen in een bed dat je even in de eeuwigheid doet wanen.
Maar als je ontwaakt mag je weer even verder......even.....
..tot je niet meer kunt.
En dan mag je het mysterie in=))))).

Ons bezoek aan Wineke werd geholpen door haar auto die ons haalde en bracht .
We hoefden alleen op en neer naar Lamastre te fietsen.
Dat vond ik fijn, want deze week was ik elke dag van huis af.
Het feit dat dit bezoek vast lag drukte op mij.
Morgen naar de markt in Vernoux misschien.
Daar kan ik mee omgaan, want dit ligt niet vast.