Frans wilde zo wie zo al gaan, want hij moest daar ook apps ontvangen en beantwoorden met WiFi.
Het leek me interessant om hem in contact te brengen met Wim, die daar een stand heeft.
En eventueel zou ik nog wel willen spelen, maar dat was niet mijn hoofddoel.
We gingen ook pas half elf.
Wim had vandaag hulp van Job, een oude bekende van hem, die nu in Amsterdam woont en drie weken hier op vakantie is.
Toen ze met elkaar spraken zag ik toevallig dat schuin tegenover de stand een plekje vrij was en floep, even later stond ik daar met mijn accordeon, op een deel van de markt waar mijn liederen nog nooit weerklonken.
Meteen kwam er een vrouw op me af en ik dacht, oh jee!
Ze sprak echter haar genoegen uit dat ik nu hier ging spelen.
Een betere stimulans kun je je niet voorstellen.
Zo werd het onverwacht een geslaagd optreden dat tot kwart voor één duurde, het tweede deel op een andere plek.
Ondertussen kwam Wineke ook opduiken en hadden zij en Frans ook weer eens de gelegenheid mekaar te ontmoeten.
Ze kennen mekaar al.
We dronken koffie en nu vanavond zitten ze hier te klessebessen na het eten van de ratatouille waar ik ze op getracteerd heb.
Ik trek me wat terug om de blog te schrijven.
Ondertussen is het donker geworden en in het zuiden staat heel helder Jupiter.
De krekels kwebbelen volop.
Volgens Frans krijg je als je hun geluid vertraagt het geluid van een dameskoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten