Een vriendin schreef dat ik fanatiek was.
Tja, hoe zou je dat noemen?
"Het komt zo uit eigenlijk", dat is meer het motief, als je dat al motief kunt noemen.
"Het voelt goed", dat komt al meer bij mijn beweegredenen.
Zin om onder de mensen te zijn en een beetje iets te bieden.
Het geld dat in de koffer komt is eigenlijk meer meegenomen.
De fietstocht op en neer ernaartoe lijkt iets moeilijker te gaan dan ik gewend ben al die jaren, maar het spelen vlotter.
Opvallend was het kind van naar schatting 3 dat ik per vergissing in mijn armen nam omdat ik dacht dat de vader Piloup was met wie ik afgesproken had.
Het kind liet het zich helemaal welgevallen in een vertrouwdheid alsof ik de vader of de opa was totdat na een paar minuten de echte vader haar weer overnam en ik terug kon naar het terras waar ik de pauzekoffie aan het drinken was.
Een half uur voor die pauze was de wederontmoeting met de echte Piloup ,een man die ik ruim twintig jaar geleden in deze omgeving leerde kennen.
Het contact een beetje kwijt geraakt maar vandaag, net als vier jaar geleden kwamen we elkaar weer tegen mét het voornemen om samen koffie te drinken als hij de markt over was geweest.
Maar we zagen elkaar niet meer.
Het belangrijkst is echter dat we van elkaar weten dat we nog bestaan. Hij zag er goed uit, deze man die zich zo genoemd heeft, P i l o u p , omdat l o u p in het Frans wolf betekent.
Hij is echt een natuurmens met wolveneigenschappen naar zijn zeggen.
Heb wat foto's genomen van het parkoers.
 |
| St Basile, de gemeente waar ik bij hoor. |
Op de terugweg nam ik gedeeltelijk een tot fietspad omgedoopte oude spoorlijn.
Het blijft altijd geweldig om door deze prachtige natuur te mogen fietsen van en naar mijn werk .
Bij thuiskomst was ik moe.
Heb een reuze afwas gedaan en straks vroeg naar bed,want morgen nog maar even verder met de serie, in Vernoux, is de bedoeling .
Dan is het één uur heen en één uur terug.
Vandaag was het 1 3/4 uur heen en 2 1/4 uur terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten