We hadden Wineke ook weer getroffen en frietjes gegeten en koffie gedronken.
Verder is de dag weer snel voorbij gegaan.
Zo meteen net als gisteren een partij schaken tussen Frans en mij.
Soms hoor je de sterren en zie je de krekels.
Als het firmament uitgestorven lijkt komt het leven tevoorschijn als stoom uit een fluitketel op het moment dat de tijd rijp is voor meer beweging.
Wat even doods lijkt blijkt dat vaak allerminst te zijn, zoals het verborgen vuur in smeulend houtskool.
Open blijven staan als een bloem die zijn water ooit zal ontvangen, dat is belangrijk.
 |
| De nieuwe versie van mijn gezicht. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten