Dit is een thuismarkt.
Maar twintig minuten fietsen ernaartoe.
Twee zeer verschillende ontmoetingen.
Eerst met Mary, die heel bang voor Corona zo ingepakt was dat ik haar nauwelijks kon verstaan, later met Peter die me hartelijk en onbevangen omhelsde en blij was dat hij me na twee jaar weer zag.
Dit tijdens mijn eerste speelronde.
Voor de koffiepauze zag ik me genoodzaakt binnen een plaatsje te zoeken in het café Chez Babeth.
Dit bleek een mooi toeval te zijn want daar zat ook Wil met zoon en schoondochter.
Wil is een Nederlander die hier woont.
Hij heeft een paar jaar geleden van mijn bijna vergane stacaravan een chalet gemaakt.
Het was leuk om ook eens zijn familie te treffen.
Gelijk kreeg ik een uitnodiging om als ik weer in Nederland ben in huize Katwijk in Oss op te treden voor de bejaarden.
Zij werkt daar.
Verder ging het spelen wel aardig, maar het blonk niet uit.
Maar er waren heel wat goede momenten van blije mensen en enthousiaste kinderen.
Ondertussen volg ik ook met belangstelling het parkoers van vier mensen die gisteren op de fiets gestapt zijn richting mij.
Zojuist lees ik dat ze fietsenpech hebben en daarom nog niet Maastricht gehaald hebben.
Het was nog een betrekkelijk koele dag vandaag, alvorens de nieuwe c a n i c u l e , zoals een hittegolf in het Frans heet deze streek weer komt overvallen.
Vandaag was het daarom nog aangenaam in het zonnetje dat de overkantse bergen zachtjes aan het verlaten is .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten