Goedenavond. Het valt niet mee om me te concentreren vandaag, want buiten op het achterterras spelen zich de hele dag de mooiste taferelen af. Het ene is nog mooier om te fotograferen dan het andere. Nu ik hier buiten zit te schrijven is het nog steeds moeilijk om mijn ogen op het scherm te houden, want daar zit de ene helft van het stel al weer parmantig op die paal.
Ze zijn duidelijk de kleintjes aan het voeren die ergens onder de boot in hun nest zitten. Ik hoor ze trouwens volop kwetteren, maar ik ga niet kijken om niet de zaak te verstoren.
Op de status van WhatsApp zie je een fractie van wat zich de hele dag afspeelt.
Ondertussen had ik een vrij huishoudelijk dagje. Na de grote afwas had ik ook nog veel kleren in de wasteil gestopt. Die konden natuurlijk niet helemaal drogen bij al die buien die vanmiddag vielen.
Maar vóórdat deze zware bui viel had ik toch al wel een gedeelte naar binnen gebracht. Maar iets heel kleins en heel belangrijks vergat ik wel! Het gehoorapparaatje van een overleden man dat ik voor nood nu gebruik heeft heel wat grote druppels op zich gekregen.
Oh wat dom, oh wat dom.
Toen had ik maar snel de kachel aangemaakt en het apparaatje tussen de was aan de lijn erboven gehangen.
En daarna heel zenuwachtig: Zal ie het nog doen straks?
Maar .....ik denk dat ik geluk heb.
Verder ben ik vandaag ijverig aan het schilderen geweest. Franstalige spreuken op de ene kant van de bordjes en Nederlandstalige tegenhangers aan de andere kant. Zo kan ik ze in beide landen gebruiken.
De tegenhanger voor de bovenste spreuk is
Spreuk van de dag.
De geheimen van de stilte liggen opgesloten in het schilderij van het onzichtbare.
Het kwikstaartje dat daar op de uitkijk staat doet iedereen de hartelijke groeten.
T o t M o r g e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten