Zaterdag speeldag werd bezoekjesdag. De zoveelste miniteek van mijn lijf geplukt.

 Goedenavond. Vandaag wilde ik Erik een boekje brengen in combinatie met spelen in Uden. Tegelijkertijd had ik ook post voor André. Ze wonen bij elkaar in de buurt in Oss Oost. Het werden gezellige ontmoetingen, waardoor het al half twee in de middag was toen ik ging bedenken of ik het nog wel zou doen,  helemaal naar Uden fietsen. In Oss spelen had ik ook even overwogen, maar daar stond mijn pet niet naar. Uiteindelijk ging de fiets toch richting zuiden, maar in Heesch gekomen kwamen er hele andere plannen in mijn geest.

Henk en Grace, mijn broer en zijn vrouw,  wonen daar en ook Tjeerd.

Vrienden ontmoeten, daar ben ik de laatste tijd erg op gericht. Is dat onbewust omdat de reis naar Frankrijk er aan staat te komen?

Oeps, daar zit er weer een. De zoveelste miniteek ontdek ik op mijn lijf terwijl ik zit te schrijven. Sinds ik terug ben van Amsterdam vorige week en onderweg een keer kampeerde vind ik regelmatig van die kleine teken, die ik soms met moeite eruit kan halen omdat ze op  moeilijke plekken zitten. Deze was weer gemakkelijk. 

Het idee om mijn broer en zijn vrouw  en/of Tjeerd  te bezoeken lonkte me sterker dan om in Uden te gaan spelen. Het werd een geslaagde middag, ook omdat beide partijen uitspraken dat ze het fijn vonden dat ik kwam. Het kwam ook allemaal mooi uit zo, alsof het zo moest zijn.

Bij Tjeerd zaten we in zijn serre, die begroeid is met tropische planten. 

Tjeerd heeft twee grote hobby's: lezen en tuinieren.

Tjeerd heeft groene vingers. De tuin buiten hebben we nu even buiten beschouwing gelaten. Tjeerd had een afspraak, zodat onze ontmoeting niet te lang werd.

Ook heeft hij een band met Zuid-Afrika. Zelf had hij er lange tijd een huis,  zijn zoon woont er nog.

Deze beeldjes komen daar vandaan, zo ik aanneem. 

En daar is Tjeerd himself, bijna 83 jaar jong. 

Tjeerd is een optimist, levend in de wetenschap dat het leven veel groter is dan ons aardse bestaan. Hij is niet bang om dood te gaan en juist heel nieuwsgierig hoe het hierna verder gaat. Iets wat ikzelf ook heb. Daar hebben we het onder andere over gehad.

Met Erik heb ik ook een vriend die verder denkt dan zijn aardse neus reikt. Hij is bijvoorbeeld misdienaar en vervult deze taak elke zondag in Lith, waarna hij vaak bij mij op de koffie komt.

Schuttingtaal bij Erik.

Een van deze spreuken heeft Erik zelf mij aa gebracht:

Spreuk van de dag. 

Als God glimlacht vergeet dan niet omhoog te kijken.

Deze telefoon hangt aan zijn schuurtje. Je kunt er niet mobiel mee bellen, ook niet appen, en ook geen foto's ermee maken.

Een filmpje uit februari heb ik uit het archief gehaald en op de status van WhatsApp gezet, tesamen met een blik in zijn tuin hoe die nu is, weelderig begroeid  met reusachtige klaprozen.

Tot slot nog een muurschildering die ik in Heesch aantrof.

P r e t t  i g e    a v o n d.