Goedenavond.
Het hoofdstuk gehoorapparaatjes is voorlopig afgesloten. Vandaag heb ik ze ingeleverd bij Van Boxtel. Ik denk dat het wel een goed besluit geweest is, want ik voel me direct veel vrijer. Bovendien heb ik nog voor het linkeroor het apparaatje van een overleden man. Dat helpt ook een beetje.
S o s t e e k .
Een minuut geleden ontdek ik een teek op mijn rechter zij. Wel een hele kleine. Mijn tekentang gepakt en ik ben weer bevrijd van die parasiet, die de ziekte van Lime kan veroorzaken. Hoe kwam ik daar nou aan? Misschien zondag bij het kamperen in dat bosje?
Het bezoek aan de audicien werd gelardeerd met andere bezoekjes. Carla was zelf niet thuis, maar de poort naar haar tuin was open en ik ben lekker op een stoel gaan zitten om te kijken naar al het moois wat ze gecreëerd heeft. Carla is een vrouw met groene vingers en alles in haar tuin straalt liefde voor de planten en bloemen uit. Ik heb een filmpje gemaakt dat op de status van WhatsApp te vinden is.
Enkele van mijn spreuken waren er ook te vinden en die heb ik op de tafel geëtaleerd samen met haar naambordje.
Voordat ik bij Van Boxtel terecht kon kwam ik bij André en Sjaantje niet aan een gesloten deur. André heeft vanwege hernia veel pijn de laatste tijd, maar vandaag was dat gelukkig wat minder.
Daarna was ik op weg naar een friettent toen aan de overkant van de weg een man naar mij zwaaide en mij riep. Het was Paul, een vroegere buurman. Hij nodigde me uit bij hem thee te komen drinken en zo geschiedde wat de geesten boven ons hadden bedacht.
Het was gezellig en tevens hadden we een praktisch gesprek, want hij heeft ook gehoorapparaatjes en had er zelfs een paar over die hij mij wou schenken. Maar het was een heel gedoe om die dingen in de goede stand te krijgen. Ze bleven ook slecht zitten. Eigenlijk ben ik veel te onhandig om met deze materie om te gaan. Fietsen repareren gaat me beter af.
Intussen valt de schemering in,, terwijl het buiten nog colop regent. Buurman Ton attendeerde mij erop dat de roeiboot van André vol water zit.
Een beetje spannend is dit ook. Hij zal hopelijk niet weer gaan zinken. Als dat morgenochtend nog niet het geval is ga ik weer hozen met emmers.
Daarna is het plan om naar Schaijk te lopen en vandaar met de door Frans aangeboden fiets terug te komen. Met twee fietsen fietsen zou ook kunnen, maar te gevaarlijk voor zo'n grote afstand. Ook heb ik wel eens ooit zo'n onderneming volbracht met een fiets bevestigd op het bagagerek van degene waar ik op fietste. Morgen maar eens kijken hoe ik het ga doen. Nu eerst eten. Dat is klaargemaakt op de kachel, omdat het buiten in de moesson een onbegonnen zaak zou zijn.
Spreuk van de dag.
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten