Op driesprong gestaan: oost, west of zuid? Bijzondere ontmoeting op Sonse markt.

Hoe gaat mijn reis verlopen,  was mijn vraag toen ik begin van de middag wegfietste bij Piet en Jet. Via bezoekjes aan welke mensen? In Siebengewald bij de Duitse grens woont Rudy en die wilde ik al heel lang een keer bezoeken. Maar toen ik op de kaart keek bleek Siebengewald ver terug te liggen. Ik heb ook een gevoel van haast, niet te lang te willen treuzelen, heb Frankrijk en mijn plekje in het vizier.

Helemaal westwaarts in Vught woont Harold en dat vond ik idem dito te ver terug om de lijn naar Frankrijk te kunnen zien.

Jennie woont in Heeze en dat is wel goed zuidwaarts. Haar moet je wel altijd ver van tevoren laten weten van bezoekplannen, dus had ik haar geappt. En ja, vandaag niet maar morgenmiddag komt het uit. Na een beetje aarzelen ben ik daarmee ingestemd. Het betekende wel dat ik bijna 24 uur moest wachten eer ik op bezoek kon. Maar daar vond ik een oplossing voor: Vanmiddag was het immers markt in Son en daar kon ik mooi even spelen. Totaal ongepland stond ik ineens op die markt, want accordeon spelen is op deze reis niet mijn hoofddoel. Wel mensen ontmoeten, bezoekjes afleggen aan vrienden. Maar ziedaar, toen ik daar stond te spelen met een groepje verstandelijk gehandicapten als publiek om me heen kwam ook een vrouw voorbij, waarvan ik vond dat ze met smaak uitgekozen kleren droeg. Het moest vast een type zijn  dat een eigengereid leven leidt, met een karakter dat zich onderscheidt van dat van de doorsnee mens. Bij nadere beschouwing leek ze op een vrouw die ik kende, een zangeres in een band, waarin ik haar een paar keer heb zien zingen en dansen. Een heel spontaan en levendig type, veel energie uitstralend. Ze ging voor een kraam naast mij staan en ik besloot het erop te gokken en te vragen of zij die beroemde zangeres was. Ze bevestigde dat ze inderdaad in verschillende bandjes heeft gezongen en ook daar waar ik haar van kende. Ze herkende mij ook. Ik vroeg haar om samen wat te gaan drinken en ze stemde in, waarop ik mijn accordeon aan de wilgen hing, dat wil zeggen,  in de fietstas stopte. Genoeg gespeeld vandaag.  Aan het  doel mensen te ontmoeten werd met haar, Ingrid, voldaan.

Met Ingrid klessebessen op een terrasje.

De accordeon ging de koffer weer in en de muntjes in mijn geldbuidel. 

Op het bordje in de koffer valt te lezen.....

Spreuk van de dag 

Je verdient niet altijd wat je verdient.

Het was een mooie openhartige ontmoeting met Ingrid, waarin onze wederzijdse liefde voor kleuren naar voren kwam, maar vooral ook de kracht en het vertrouwen dat wij beide putten uit het Christelijke geloof. Ook deze reis vraag ik meermaals aan God:"Wijs mij de weg, alleen kan ik het niet of verdwaal ik". Het is vandaag al goed begonnen met deze op wonderlijke wijze tot stand gekomen ontmoeting. 

Vanmorgen was ik nog bij Piet en Jet en we zijn samen naar de Coopwinkel in Breugel gelopen. Het is elke dag een uitje voor hen om daar koffie te drinken bij het boodschappen doen.

Fotograaf Piet zet Jet en mij op de foto.

Rond hun huis worden vogels verwend.

Hier zit een vogeltje met zijn koppie buiten de deur van het voederbakje. 

De fietsetappe vandaag was klein en eindigde iets zuidelijk van Eindhoven op een plekje in de bosrijke omgeving van de stad.

Na het koken op inductie gisteren kon het vandaag weer ouderwets op een vuurtje  in  het vochtige bos.

Sperziebonen stonden op het menu.

Enkele voorbijgangers zijn wel gesignaleerd,  maar de boswachter hebben ze niet gebeld, zoals dat een tijdje geleden op de Veluwe wel het geval was. Je weet maar nooit in Nederland......

Daar in de verte is nog een glimp van een van de voorbij gekomen wandelaars. Je ziet ook een sloot met water. Deze zal wel debet zijn aan de muggen die mij nu plagen. Daarom nu vlug de tent in.

Voor straks:

W e l t e r u s t e n