Vanmorgen om zes uur wakker en kwart over acht op de fiets naar Veghel.
Het regende wel af en toe, maar de weersverwachting was toch dat het vooral tot één uur meest droog zou zijn.
Bovendien had ik behalve de markt van Veghel ook als doel om eventueel Wineke te bezoeken in haar pas betrokken huis in Erp, en dat kan in tegenstelling tot accordeon spelen ook als het nat is.
Maar aangekomen in Veghel waren er geen buitjes meer, zoals die er onderweg nog wel een paar vielen.
Het begin was weer lastig . Mijn handen nog iets te koud om te spelen ben ik eerst maar even de HEMA binnengelopen om ze wat op te warmen.
Helaas moest ik constateren dat in deze HEMA, in tegenstelling tot die in andere plaatsen, de toiletten vanwege de coronamaatregelen gesloten waren.
Op goed geluk het allemaal nog wel uit te kunnen houden zonder dat de druk te groot werd toch maar begonnen.
Het spelen ging goed, ik stond er niet voor dovemansoren, de mensen waardeerden ook hier een beetje vrolijkheid.
Na een drie kwartier achter de koffie aan.
Ook in dit café mochten de toiletten niet gebruikt worden.
Vaag werd ik wel verwezen naar een openbare gelegenheid, maar die vond ik niet.
Op de tweede plek, naast een viskraam en tegenover de loempia's, was ik zoals meestal na de koffie weer verlost van alle schroom.
De noten vlogen speels door het luchtruim.
Mooi was de ontmoeting met een vrouw van 99 , voor wie ik de zuiderzeeballade mocht spelen.
Haar dochter herkende me van Showroom en herinnerde zich dat ik mijn truien zelf brei.
Toen ik op het eind mijn koffer in had gepakt besloot ik op een bankje Wineke te vragen of het uitkwam. Niet eerder gedaan want hou niet van vastleggen.
En daar kwam een zekere Rob op me af. Mijn geheugen werkte goed vandaag want ik wist dat hij een vriend van mijn overleden broer John was.
Hij runt een uitzendbureau. Ooit eerder kwam ik hem hier tegen en net als toen nodigde hij me uit op het bureau een kopje koffie te komen drinken.
Hier wel mèt toilet.
En op zijn beurt is hij natuurlijk van harte welkom hier op mijn boot.
Na afscheid van hem was er het antwoord van Wineke dat het niet uit kwam.
En een vriend, Peter geheten, waar ik aanbelde, was niet thuis
Maar ik vond het ook prima om weer bijtijds thuis te zijn.
De trip was dankzij de goede markt al geslaagd genoeg.
In Nistelrode hield vanuit een bestelbus een zekere Lambert me aan. Ook hem herkende ik meteen, hoewel volgens zijn zeggen het meer dan tien geleden is dat we elkaar zagen.
Hij was marktman en verkocht vooral wol en katoen, later ook huiden.
Nu alleen nog handel in meubels en huiden.
Ook hij was een jaar of zes geleden bijna dood.
Een autoimmuunziekte had zijn nieren aangetast.
In Oss mezelf getrakteerd op bloemen.
Daar sprong ook de remkabel van voor. Meteen naar een aardige fietsenmaker gegaan, maar hij had vandaag geen tijd om het te maken dus alleen een nieuwe kabel meegekregen.
De rem is een wat ander systeem dan gebruikelijk. Op mijn reis heeft een fietsenmaker in Italië die voor mij gemonteerd. Of het mij lukt om hierin de kabel te vervangen is onzeker.
Gelukkig zijn er fietsenmakers in mijn vriendenkring wie ik het kan vragen.
Voorlopig is het in het vlakke Nederland wel te doen met alleen een achterrem.
En nu half zeven is het thuis weer aangenaam warm dankzij de kachel . Hoef alleen maar kliekjes op te warmen van voorgaande dagen, een friet met kroket uit Oijen is al genuttigd.
Een fijne avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten