Vandaag weer vrijdag en van de vier markten die er dan binnen fietsbereik zijn koos ik dit keer voor Grave.
Kerkdriel en Druten waren vorige vrijdagen al aan de beurt geweest. Die waren logistiek makkelijker omdat ze 's- middags zijn en ik niet vroeg ervoor op hoef.
Nu was ik na ontwaken rond half acht meteen het bed uit gestapt.
Het hele ritueel van kachel aanmaken en thee daarop zetten maar overgeslagen en de nog lauwe thee van gisteren bij de boterhammen genuttigd.
Ja, metselen mag eigenlijk niet, zegt een vriend van mij, maar ik ben er toch zesenzestig mee geworden.
De reden dat ik niet voor het Gelderse Geldermalsen koos was de voor Grave gunstigere wind. Op heenweg wind mee, dat is mijn streven, voor de terugweg kan hij altijd nog draaien.
Eigenlijk kwam het speelplan vanmorgen heel spontaan omdat ik gisteravond en begin van de nacht me moe voelde en daardoor met optreden niet bezig was.
Vertrokken rond half negen kwam het bordje Grave tegen tien uur op mijn netvlies.
Mijn handen nog te koud om te spelen en ik moest naar het toilet.
Ook hier geen openbare toiletten voor zover ik weet, maar ook hier was HEMA redder in de nood.
Wel moest ik bij de kassa de sleutel vragen en een mandje pakken terwijl ik niks wou kopen.
Ach ja, denk ik dan maar, er moet al zo veel voor de show. Ik moet maar een beetje meedoen.
Toen ik mezelf redelijk opgewarmd voelde om op het toneel te verschijnen was daar wel een kille sfeer op een markt die verplaatst was naar een kaal plein .
Normaal is het tussen de huizen lekker knus, maar daar lagen de wegen weer open.
Moest dus erg beroep doen op het vuur van binnen om niet voor joker te staan in een koud circus.
Maar het is redelijk gelukt.
In het normaal overgezellige café waar ze me kennen werd er gelukkig wel koffie getapt om dat op een bankje buiten in de kou te nuttigen.
Waarna alles na de pauze weer soepel ging.
Top was het echter niet . Voorlopig sla ik deze markt over, tot het weer op de gebruikelijke plaats te doen is.
Twee andere doelen van mijn uitstapje werden niet bereikt.
Frans in Schaijk bleek niet thuis.
Hij heeft zoveel fietsen dat ze tegenwoordig in de bomen worden gestald.
Erik in Oss kreeg ander bezoek, daarom boog de tocht vanaf Schaijk weer richting Alphen waar ik op de pont good old Thijs trof. Twee jaar met pensioen maar als hobby toch weer af en toe invallen.
De kachel heeft ondertussen van mijn verblijf weer een sauna gemaakt, er is weer eten op tafel .
En de trui is weer enkele naalden verder , terwijl ik denk aan vormgevingen binnen het opgezette patroon.
Bon appétit, zeggen ze in Frankrijk .
De sperziebonen zullen wel smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten