Vandaag nog weer een rustig dagje gehad en een bezoekje gebracht aan een vriend en zijn vrouw.
Tja, we komen op een leeftijd dat onze lichamen haperingen gaan vertonen.
Dit is voor niemand makkelijk.
In dit geval is het iemand met veel actieradius die het dan rustig aan moet doen.
I n j e h a r t w i l j e m e e r d a n j e h a r t t o e l a a t .
Dit ter harte te nemen is zijn uitdaging nu.
Een andere vriend van mij heeft een mooi stukje bos.
Alleen al het zien van een foto hiervan deed mijn h a r t sneller kloppen.
Je voelt gewoon dat hij daar vergezeld wordt van hemelse wezens die hier hun aard hebben.
K A B O U T E R S
Om wat te zeggen kun je soms beter je mond houden.
Niet ALTIJD is het zinvol met woorden te schermen om iemand te bereiken.
"Zeg het met bloemen", hoor je wel eens.
Maar toch kunnen bloemen niet praten.
En kabouters kun je niet zien, maar dat is een ander verhaal.
Je kunt ze niet zien met jouw ogen, maar wel met andere zintuigen die je niet kunt zien, maar die je wel hebt, al ben je je er niet vaak bewust van.
Maar ook hier is er van alles meer tussen hemel en aarde, als je het maar wil zien.
" Schoonheid ligt in de ogen van degene die kijkt" is een uit het Frans vertaalde spreuk die ik in Frankrijk had hangen.
De ochtend begon voor mij zo:
En de lichtdag eindigde zo:
En de amarillus kijkt zwijgzaam toe, dat wil zeggen, niet met woorden die wij mensen spreken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten