Vandaag weer vrijdag en dan zijn er vier marktmogelijkheden vanuit mijn stand(lig)plaats in Alphen.
Drie ervan heb ik de afgelopen weken afgewerkt.
Geldermalsen stond nog open.
Maar na de onderneming Veghel van gisteren wilde ik vanmorgen niet weer heel vroeg eruit en me haasten om de markt een beetje haalbaar te maken.
Toen ik vanmorgen vrij laat wakker werd regende het zelfs nog een beetje en dat bevestigde mijn keus om het wat rustiger aan te doen.
Naarmate de ochtend vorderde bleek er toch een natuurlijke drang in me te zijn om op de bühne te verschijnen. Het bloed kruipt waar het gaan moet. Muziek zit bij mij in het bloed, al is de circulatie niet altijd even goed.
Waarom dan niet één van de twee middagmarkten doen? Dat doorbreekt dan wel mijn instelling om tussen twee optredens veel tijd te laten, maar ach, het is ook speciale tijd
Die sinterklaasliedjes geven toch een extra dimensie.
Mijn gevoel was duidelijk in de keuze tussen Kerkdriel en Druten. Tegen kwart over één koerste mijn fiets naar het westen, Kerkdriel dus, weinig in de weg gelegd door een bijna afwezige wind.
Zo rond half twee ter plekke.
In tegenstelling tot de vorige markten was er dit keer bij mij geen schroom. De vingers hoefden ook niet extra ontdooid te worden.
Het was makkelijk eerst even naar de wc te gaan want in het overdekte winkelcentrum zijn de toiletten prima geregeld.
Spelen op de markt hier betekent eigenlijk vooral spelen in het steegje tussen markt en winkelcentrum.
Maar dit keer toch maar begonnen op de markt zelf.
Doch in het steegje is de akoestiek veel beter en na een half uur ben ik daar verder gegaan.
Veel sinterklaasliedjes ertussendoor nu, vooral als er kinderen waren, maar ook volwassenen kregen te horen dat ze van alles krijgen als ze maar lief zijn. We zijn toch immers allemaal kinderen in wezen.
Maar ook hele serieuze liedjes , diep uit mijn repertoire weer opgedoken, opdat ze levendig blijven op de accordeon.
" Het dorp" van Wim Sonneveld bijvoorbeeld, annex " La Montagne" van Jean Ferrat, die beide dezelfde melodie hebben.
En ook Santa Lucia ,lang niet meer gespeeld, werd weer eens tot bijschaving te berde gebracht.
Voor de pauze kon ik weer koffie krijgen in de broodwinkel van de galerij en hem daar in de warmte en op een bankje lekker opdrinken vergezeld van een appelflap die de marktbakker in de koffer had gelegd.
Het werd al met al een waar feestje in het steegje en ik ben dankbaar zoiets te berde te mogen brengen.
Dag Sinterklaasje, dag Kerkdriel. Gert gaat er weer vandoor.
Zes uur weer thuis en het eten, de sperziebonen ,is weer verorberd.
Ik heb nu de smaak te pakken. Morgen zaterdag, de speeldag bij uitstek, wordt waarschijnlijk Uden-centrum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten