zaterdag 21 november 2020

Naar Rhenen.

 Rhenen of  Uden zou het vandaag worden.
Geen markten, maar gewoon spelen in de wandelgebieden.
Daarvoor had ik wel afgezegd ,met een beetje pijn in mijn hart, het aanbod van een vriendin die veervrouw is om op haar hondje Rio te passen terwijl zij vaarde tussen acht en twee.
De laatste jaren ben ik nogal gek met hondjes en dit beestje vind ik heel schattig.
Rhenen of  Uden dus.
Ook dit keer gaf de wind de doorslag, die waaide flink van zuidwest naar noordoost, dus werd het Rhenen, waar ik meestal eens per jaar kom en in deze tijd van Sinterklaas of Kerst.

Na even nog op de pont gekletst te hebben was het vertrek kwart over tien om tegen half twaalf op de Rijnbrug Rhenen in het vizier te krijgen.



Even later stond ik in het weer gezellig ogende straatje waar mijn muziek al vaak geklonken heeft.



Tot half één duurde de eerste speelronde waarin een leuke ontmoeting was met een man die toen hij mijn trui zag mij zich herinnerde van Joris Showroom. Of ik die boot nog had kwam onder andere ter sprake en dat hij mij wel een beetje kunstzinnig vond.
Nou ja, vertelde ik, ik vind het boeiend om dingen met elkaar te verbinden.
De elementen die je om je heen vindt kun je creatief met elkaar in contact brengen.
Je kunt hout dat je vindt of krijgt op een kunstzinnige manier weer verwerken bijvoorbeeld.

De pauze moest weer ergens buiten plaatsvinden helaas, maar in ieder geval hadden ze bij HEMA koffie om mee te nemen.
Omdat ik last van rommelige darmen heb vroeg ik al meteen of er toiletten waren voor het geval dat 
Ja dus.
Vanaf mijn koffieplek hoorde en zag ik dat er toch concurrentie was vandaag. Maar de man zat er afgelegen bij en zijn klanken leken mij niet erg verheffend.




Zelf kon ik hierna mijn speelstraatje weer betrekken en het eerste uur liep het voortreffelijk.
Stond naast de wiettent die waarschijnlijk alleen maar open was voor de verkoop, hoewel af en toe gebruikers toch een wietwalm op me afstuurden.
Deze koffieshop midden in dit gezellige straatje vind ik eigenlijk maar niks, maar van het publiek kreeg ik toch meer positieve aandacht dan ik verwachtte.

Op de derde en laatste plek waar ik ging staan viel eigenlijk alles stil. Minder contact met de mensen en een afglijdende spelkwaliteit.
Kwart voor vier al liet ik het doek maar vallen en met genoeg energie kon ik de tegenwind aan om rond half zes thuis aan te komen.
Onderweg in Kesteren nog boodschappen gedaan.
Nu zeven uur is het alweer lekker warm en de ratatouille , eergisteren gemaakt staat klaar om aangevallen te worden.
Ook zijn er nu weer kaarsen, die het hier wat meer gaan verlichten dan de afgelopen dagen.
Bij de HEMA had ik er dit keer aan gedacht om nieuwe te kopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten