Tekening van Mees.
De onrust die ik gisteren had en vannacht ook tussen het slapen door heeft denk ik te maken met het feit dat ik de stap moest nemen die ik deed, namelijk de reis hervatten.
Het moest er toch een keer van komen, het afscheid van de jongens, en vandaag werd er redelijk droog weer verwacht.
Tom en Mees waren verrast toen ik plotseling met de boodschap kwam, maar ook ikzelf was er vóór vanochtend zeven uur toen ik wakker werd nog niet bewust mee bezig, anders had ik mijn accu's wel beter opgeladen vannacht.
Zoals gewoonlijk had ik veel tijd nodig om de fiets weer startklaar te maken.
Het was pas rond twaalf uur dat ik gepakt en gezakt de jongens op de bouw wilde bezoeken.
Die waren echter net klaar voor vandaag.
Maar de stand van het werk heb ik nog even bekeken.
Het bovenste gedeelte is gestuckt, onder blijft het zo.
En Tom zijn mobiele koffiecafe stond er ook nog.
Ook kwam Tom met een nog warm brood van de bakker, zodat ik de eerste dagen wel goed zit.
Hij had ook nog een cadeautje:
En voor veerman Toon, die vroeger in de bouw gezeten heeft, mocht ik een exemplaar van Toms boek meenemen.
En nu dus weer op de fiets.
Het was even wennen om in de winkel alleen maar boodschappen voor mezelf te doen en zojuist alleen voor mezelf gekookt te hebben.
Met Tom en Mees had ik een familiegevoel, gezinsgevoel zelfs.
Zoals een moeder betaamt vond ik de buikjes van de anderen belangrijker dan mijn eigen buik, hoewel ik ook niks tekort kwam.
Ik mis mijn maatjes, maar heb desondanks ook weer lekker gegeten van de meegenomen spinazie.
Waar de reis nu heengaat, vroeg iemand.
Ik zou het niet weten.
Een tussendoel is echter om Michel te bezoeken, vanhier 200 km oostelijk.
Een ouwe vriend, die ik nog langer ken dan Tom.
Kunstenaar in hart en nieren en gelovig.
Nu valt de avond weer in en mag ik lekker gaan rusten.
Slaapt zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten