Zojuist was mijn kookpan in vuur en vlam, kwamen daar twee geiten aangewandeld gevolgd door een kudde mensen en een hond.
Helaas was mijn smartphone nog uit en kon ik er geen foto van maken.
Het was een vriendelijke groep wandelaars en één van hen bood me een lelietje der dalen aan.
Een lelietje der dalen brengt geluk.
De geitjes lieten zich aaien, maar eentje had al de envelop in zijn bek van een brief van Anne, die ik bewaard had.
Het was een moeilijke dag aanvankelijk.
Lastig om in de regen op te staan en zo alles in te pakken.
Twijfelde eerst nog of ik niet zou blijven op de plek, had immers genoeg eten en drinken daartoe.
Bovendien zijn mijn linkerbeen en mijn linkerheup niet zoals het hoort.
Met lopen had ik last, met fietsen niet en vannacht merkte ik het ook in bed.
Voor het eerst had ik vandaag het regenpak aan, in Bretagne gekregen van Emmanuel.
En ook mijn pas gekochte laarzen.
Het geheel bleek ik toch in totaal niet langer dan een uur aan te hoeven. De regenperiodes duurden niet zo lang.
En nu schijnt zelfs weer het zonnetje.
Niet te vaak naar het weerbericht kijken blijft het devies.
In mijn hoofd was het vandaag een strijd tussen verder gaan naar het zuiden, na mijn bezoek aan Michel, of naar Nederland, waar ik een afspraak kan maken voor een prik, die ik zelf niet wil.
Lastig allemaal
Maar we komen er wel uit.
Er was een leuk boomhut je onderweg wat mijn aandacht kreeg.
En dit is de plek op aarde waar ik vannacht mag wonen.
Dag dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten