Vanmorgen half negen ,gepakt en gezakt met accordeon, klompen en spreukenbordjes vertrokken naar Montmorillon.
Ik had zin om de boel daar op stelten te zetten en mezelf ook leven in de brouwerij te verschaffen, waar ik uiteindelijk gedeeltelijk in slaagde.
Rond half tien was ik er.
Het was niet mogelijk meteen te beginnen want mijn vingers waren nog te koud.
En toen ik al die mensen met ingepakte hoofden zag dacht ik:" Moet ik hier nu ook zo gaan staan?"
Waarschijnlijk zal het overal op de markten moeten want er waren geen uitzonderingen bij de mensen waar te nemen.
Iedereen deed mee aan de gekte, hoewel je dat natuurlijk niet zo mag noemen.
Het wordt gepredikt van bovenaf.
Eerst probeerde ik het met het nog ooglijke rode lapje, door Hannie geproduceerd, maar die zat nog iets te strak, hoewel de ademhaling daar soepeler in gaat dan in de gangbare.
Als ik hem helemaal over neus én mond deed, zoals het hoort, kon ik de knoppen van de accordeon niet zien en dat is toch wel nodig af en toe.
Alleen maar over de mond getrokken ging het wel redelijk en later kon hij ook wel even alleen over mijn kin.
Er kwam geen controle langs.
Na een moeizame start ging het na het gebruik van het hulpmiddel koffie veel beter en was het zelfvertrouwen en het contact met het publiek er weer.
Daarna boodschappen gedaan en via de jongens op hun chantier naar huis.
Tom liet zien hoe de afwerking wordt tussen de twee delen van de gangwand. Boven het scheidsplankje wordt gestuckt, onder blijft het zo.
Behalve op de markt was er vandaag ook weer koffie in het mobiele café van Tom.
De tuintjes , die maandag op de blog kwamen, krijgen belangstelling van lezers.
Het materiaal is wilgentenen.
Je koopt ze in grotere schotten, en dan knip je ze in stroken van de gewenste maat.
Omdat het allemaal buigzaam is kun je de vorm krijgen zoals je zelf wilt en je bevestigt de stroken via paaltjes in de grond.
Kwart voor zeven nu.
Er is weer genoeg voorraad uit de stad meegekomen om de buikjes straks mee te vullen.
Het eten koken zal binnen wel gebeuren, want er waren net flinke buien.
GEMAK dient de mens, maar.........het leven is de MOEITE waard.
Zo luidt een spreuk.
Bonne soirée.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten