In de Ardèche.

 Kamperen in de Ardèche, op fietsafstand naar huis.

Dat is nu het geval.

Het is een beetje laat geworden voor ik hier neer mocht strijken, want er kwamen maar geen eetwinkels op mijn route langs de rechter oever van de Rhône.

Deze departementale weg ben ik de laatste twintig kilometer gaan volgen na daarvoor lang op hét fietspad langs de rivier, de zogenaamde Via Rhona, te hebben gereden.

Voor een tijdje vind ik zo'n fietspad wel leuk, maar niet te lang.

Het gaat me al gauw vervelen omdat het altijd ongeveer hetzelfde is en je nooit echt een goed ritme kunt houden, want er zijn heel veel obstakels gecreëerd.

       Je moet hier geen haast hebben.

Wel is het natuurlijk gezellig om allemaal andere fietsers te mogen begroeten en voor deze mooie plaatjes stap je ook graag even af.

Dit zal wel een reiger zijn die hier zit/staat.

Prachtig waren de wolken vanmiddag daar boven de Alpen.

Maar als je naar rechts keek waren ze ook boven de Ardèche, en zelfs dreigend. Waarschijnlijk kwam daar op hoogte wel regen uit.

Er waren dus geen winkels op dit traject en toen ik er eindelijk één vond bleek die dicht.

Maar eten moest toch.

Ik had me er al bij neergelegd een omweg te maken via de andere kant van de rivier, waar ik wist dat daar een supermarkt was en toen was daar op mijn route nog een andere sparwinkel, die gelukkig wel open bleek.

De baas en zijn vrouw waren wel nogal gespannen bezig Covid tegen te gaan, want voor ik er erg in had had hij al van dat gelei op mijn hand gespoten.

Bah....je kunt ze beter vies hebben van een beroete pan dan van dit spul.

Maar het belangrijkste was toch dat er groente, aardappelen ,boter en water voor me was.

Daarna had ik al snel dit plekje in de smiezen, door even een paadje onder het spoor door in te slaan.

Af en toe een vrij luidruchtige trein heb ik al gehoord, dus vannacht wat storingen misschien.

Ook spoken hier muggen rond.

Het seizoen is aangebroken.

Te verwachten nu het ineens heet is in een de laatste maanden rijk gezegend land.

Als er geen gekke dingen gebeuren ben ik morgenavond thuis.

Tot Tournon is het nog tien kilometer vlak fietsen.

Daarna is het klimmen, dalen, klimmen met de nadruk op klimmen.

Over het algemeen doe ik daar vier uur over.

Het is niet zo dat ik nu vurig verlangend uitzie naar het moment dat ik mijn grondje weer ga betreden.

Maar wel heb ik er vertrouwen in dat het goed zal voelen daar weer te zijn.

Hoe goed dat lees je morgen.

BONNE NUIT.