Net op tijd voor de avondklok heeft de reis een eindpunt bereikt op mijn plekje in de Ardèche, Les Costilles.
Ik ben er de hele dag niet vanuit gegaan dat ik er vanavond zou zijn, maar heb de dagetappe gedaan zoals altijd, met het devies:Waar ik uitkom op het moment dat ik genoeg gefietst denk te hebben zet ik mijn tent neer.
Was al heel laat vertrokken vanmorgen en die tien vlakke kilometers tot Tournon gingen alvast niet vanzelf want er stond een stevige tegenwind
Daarna was het heerlijk koffie drinken en vlak voor het verlaten van de Rhône in een supermarkt maar vast alles ingeslagen om bij het avondeten te gebruiken . Dat kon bij de tent zijn of thuis.
De route vanaf Tournon is eerst 15 kilometer klimmen, niet al te steil.
Op de top zou het einde van het dagtraject kunnen zijn, maar het was drie uur en nog fit genoeg om verder te fietsen.
Toen kwam Wim in het vizier die enkele kilometers voor Lamastre woont.
Gezellig. Hij lag te slapen, uit te rusten in een luie stoel in de naar binnen schijnende zon, maar toen hij mij zag was hij klaar wakker en liet me meteen trots zijn kas zien.
Over deze kabouterfiguur is veel te vertellen en dat komt nog aan bod dezer dagen.
Hij liet me ook nog een geïmproviseerd muziekstuk horen.
En ik kreeg spontaan van hem een armbandje.
Rond zeven uur vanavond ging ik daar weg om op het eind van Lamastre mijn vrienden Ben en Marij na negen maanden weer in mijn armen te sluiten.
Over hen vertel ik ook nog meer in volgende afleveringen.
En nu dus thuis.
Ik was niet bang dat er rare dingen zouden gebeuren zoals diefstal en inderdaad is alles normaal hier.
Nu, tien uur 's-avonds mag ik hier in mijn bedje kruipen.
Warm eten slaan we maar een keer over .
BONNE NUIT.
En voor't slapen gaan:blogje schrijven, nog belangrijker dan eten.Ik keek er naar uit en Gerard".. Maar wel een behouden aankomst" Stromatito
BeantwoordenVerwijderen