Mijn comeback in Lamastre.

 Vandaag heb ik mijn comeback gemaakt op de markt van Lamastre, de markt van de plaatselijke producteurs, die op zaterdag is.

Ik moest me er wel even toe zetten om er heen te gaan.

Na negen maanden afwezigheid moest ik wat schroom van me afwerpen.

Voelde me een beetje mensenschuw.

Mezelf voor de leeuwen werpen leek me de efficiëntste manier om van dat gevoel af te komen, en muziek maken is toch wel iets waar ik me thuis in voel.

Het bleek een prima therapie, waarbij ik ondertussen de vrienden en bekenden vanzelf tegenkwam.

Het lukte me tot mijn vreugde weer om de zaak te animeren.

Een man die foto's en een filmpje van me maakte heb ik gevraagd of hij ook met dit apparaat iets erop wou zetten.

Hier een momentopname in zijn filmpje.

Op het laatst was er een hele leuke en spontane ontmoeting met een stel, Matthieu en Roze.

Ze hebben een geitenboerderij iets westelijk van Lamastre.

We hebben samen koffie gedronken.

Zij is Nederlandse en heeft in Wageningen de landbouwhogeschool gedaan.

In Wageningen staat vriend Dick op de biologische markt met zijn kazen en zij kent hem.

Zelfs heeft ze mij daar zien spelen, afgelopen oktober, dacht ze.

Matthieu, Roze en Droppie.

Hier hun geiten, geleid door Droppie

Vandaag schrijft Dick dat het daar ook weer heel gezellig is en dat hij andere Nederlanders die mij kennen en binnenkort naar hun huis in de Ardèche gaan een stuk kaas voor mij mee heeft gegeven.

Ook heel frappant was vandaag dat een marktbezoeker een envelop in mijn koffer gooide waarin twee foto's uit 1999, van mij toen ik ook al op de grote dinsdagmarkt van Lamastre speelde.

Je ziet, nog zonder tierelantijnen als hoeden en bordjes, maar al wel mijn zelfgebreide trui aan.

Nu is het zeven uur en ik loop buiten Les Costilles rond omdat het bereik te slecht is om de blog te schrijven.

Maar dankzij deze avondwandeling is het weer gelukt.

Nog een fijne avond gewenst.