Wat een rijkdom om zoveel tijd te hebben en dat niet alles vlug moet.
In het kort samengevat staat het hier:
De Nederlandse equivalent hangt ergens op de boot:
"De giraffe heeft de ruimte, de schildpad heeft de tijd".
Morgen ga ik weer op stap met Wim, de naturopaat.
We gaan naar Chambon sur Lignon, wat de meeste lezers niets zegt waarschijnlijk.
Het ligt op het Centraal Massief, een drie kwartier rijden met de auto, vier uur met de fiets.
In het laatste geval vertrek ik vrijdag in de middag met tent en andere kampeerspullen, om in de loop van zaterdag weer terug te keren op het honk.
De terugweg is iets sneller, want meer dalen dan klimmen.
Morgen zal het ook pittig zijn voor mij want heel vroeg opstaan om kwart over zes op het afspraakpunt in Lamastre te zijn.
Behalve mijn eigen spelen maak ik dan ook Wim weer eens mee in zijn wonderlijke wereld.
Hij is regelmatig in volle verbazing over hetgeen hij bij de mensen teweeg brengt.
Jazeker, hij heeft geneeskrachtige stenen, kruiden en van alles en nog wat om aan te bieden, maar vaak zijn het ook spontane bewoordingen die treffend blijken te zijn.
Ooit, toen hij dit nog niet deed gingen we samen naar Le Puy, een dagje uit en ik accordeon spelen.
Wat mij bij is gebleven was dat hij spontaan een marktbezoeker aansprak op zijn gezondheid en hem van adviezen diende.
Nu, al een jaar of zeven, is hij in de rol die op zijn lijf geschreven is en adviseert hij intuïtief de hele dag door mensen.
Voor deze levenstaak heeft hij heel veel over, maakt lange dagen, moet ELKE morgen vroeg zijn bed uit (Morgen moet ik dat ook een keertje en zie er al tegenop).
Maar de energie voor dit alles krijgt hij op zijn beurt weer van de kosmos.
Hij is daarom een radertje in het grote geheel en beseft dit, en dit maakt gelukkig.
Zoiets begrijp ik omdat ik dat op mijn manier ook wel heb, dat" lijntje met boven", zoals een vriendin dat uitdrukt.
De geest én het lichaam van ons mensen zitten toch wonderlijk in elkaar.
Het is niet allemaal te snappen hoe het leven gaat, maar dat maakt het juist zo boeiend.
Vandaag is de stoel afgekomen.
Daarvoor de buren geholpen met het versjouwen van zware kasten.
Mijn oog viel op een kunststuk van Janny.
Er moeten nog lampjes in, dan is het nog mooier, zegt ze.
En daarna kwam er bezoek voor mij van twee wandelende dames, die mij een afgevallen geraniumbloem aanboden die een mooi plaatsje kreeg ter ere van Maria.
Nu, zeven uur, tijd voor het bereiden van het avondeten.
Bon appétit.
En lekker slapen daarna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten