Ja, nu zijn ze er, de bloemen op Les Costilles.
Het kwam allemaal doordat mijn voornemen om naar de markt van Vernoux te gaan niet uitgevoerd werd.
Het bleek namelijk , toen ik op het punt stond te ontbijten, dat het al kwart voor negen was.
Het is zeker een uur fietsen.
Maar nu was het een prima alternatief om met lege fietstassen naar Lamastre af te dalen en ze daar, behalve met boodschappen, ook te vullen met planten.
Een grote zware zak potgrond van zeventien en een halve kilo moest ook nog erbij in.
De vrouw achter de kassa vroeg zich, net als ik, ook al af hoe dit zaakje met de fiets mee kon.
Maar het paste in de fietstassen en ik ben er in geslaagd het hele gedoetje de weg op van Lamastre naar boven te krijgen.
Het grootste deel van de afstand heb ik wel gelopen.
En nu staan alle zeven de geraniums boven, hebben water gehad en morgen worden ze overgepot.
De dag begon trouwens met een uitglijder.
Ergens achter op het terrein is het toiletgat, maar toen ik klaar was verloor ik mijn evenwicht en lag languit in de bramen, brandnetels en ander pikspul.
Verschillende wondjes, die ik nu ook nog voel.
Maar toch wonderlijk hoe snel alles weer heelt.
Tja, een ongeluk zit in een klein hoekje.
Je kunt ook een misstap maken zoals een vriend van mij en dan breek je je pols.
Voorzichtig blijven is het devies, maar zoals Andries zelfs zegt, als je te krampachtig leeft kan er ook veel mis gaan.
Zo, nu half zeven, tijd om naar de buren te lopen. Daar ben ik ten eten uitgenodigd en daarna samen kijken naar oranje tegen Oostenrijk.
De groeten van deze geiten, die hebben wel andere interesses.
Bon nuit en geniet morgen van de kleur van de Fleur
BeantwoordenVerwijderen