Met angst en beven vanmorgen naar de overkant van de vallei gefietst waar mijn vrienden Olivier en Yvon wonen.
Vannacht rond half twaalf namelijk zag ik vanaf mijn tuinhuisje verschillende blauwe zwaailichten daar.
Zo te zien was dat precies bij hun huis te doen en het hield heel lang aan.
Met kloppend hart bij hun op de deur geklopt, maar alles was binnen nog compleet, inclusief de hond natuurlijk.
Het bleek te doen zijn geweest bij hun buurman, een meter of twintig boven hen.
Deze was inderdaad overleden en de ambulance, ziekenwagen en lijkwagen droegen de zwaailichten.
Altijd triest natuurlijk zo'n gebeurtenis, maar ik was toch wel opgelucht.
Daarna thuis veel met schilderen bezig geweest vandaag.
Een oud schrift teruggevonden waar onder andere nog spreuken in stonden die nog niet uit de verf zijn gekomen tot nu toe.
Hier wat resultaten.
Hiervan is de bovenste nieuw.
En deze stelling, die nog recht te zetten was is nu ook meer behangen:
Het zijn wel allemaal Nederlandse spreuken die er bijgekomen zijn vandaag, niet direct leesbaar door de Franse bezoekers en ook niet voor de nieuwe Franse bloglezeres Ketty, die zojuist stopte, mij hier zitten ziende op deze plek met het goede bereik.
Ja, ik kom hier meer mensen tegen dan thuis, want even daarvoor kwam ook Pierre Bourlier die hiernaast woont zijn auto parkeren en zagen we elkaar terug na een jaar.
Nu, half zeven, fiets ik maar weer eens de zon uit, terug naar huis
Een fijne rustige avond gewenst zonder opwinding over voetbal of loeiende sirenes
Ps : Hier nog de avondlucht van gisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten