Het is niet altijd gemakkelijk om bij je bron te komen.
In dit letterlijke geval moest ik me een weg banen dwars door het hoge gras.
Daarmee had ik gewacht tot later op de middag, omdat het vanmorgen regende en alles kletsnat was.
Vanwege de natte meimaand hoefde ik mijn oren niet te spitsen om uit te dokteren waar uit het malse gras het kostbare water stroomde.
Mijn handzeisje weer teruggevonden en zachtjes aan weer begonnen met het toegankelijker maken van het terrein.
Al die jaren heb ik het zo gedaan en dat is dan wel maanden werk tussen de andere bezigheden door.
Een ander doet zoiets in enkele dagen.
Moet ik ook maar een keer naar krachtigere middelen grijpen?
Ach, het is ook erg meditatief als bezigheid en je herontdekt telkens je terrein weer.
Dit jaar staat het gras erg hoog.
Toch zei vanmorgen mijn buurman Yvon van de overkant waar ik was, dat het hier behalve in mei toch niet veel geregend heeft.
We hadden elkaar al maanden niet meer gemaild.Ik kreeg van hem en zijn zoon Olivier een paar keer geen antwoord.
Maar waarschijnlijk is er iets mis gegaan.
Hun verloren "zoon" is in ieder geval weer terug.
Het is goed te constateren dat er dit keer niets gestolen is. Het was toch weer een afwezigheid van negen maanden.
Vanavond weer eens gekookt op gas.
Ik ga weer even gebruik maken van wat meer comfort in vergelijking met de reis.
Bijvoorbeeld zit ik weer op een stoel en niet op mijn opgerolde slaapzak.
En slapen in een bedje is ook weer anders.
Een rustige avond toegewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten