Lange tijd ben ik over de vlakten en de zeeën gevlogen.
Stapje voor stapje kwam ik verder, met mijn hoofd in de luchten.
Ik ben de bergen, de valleien, de woestijnen overgestoken.
Ik ben een wereld doorgegaan in de tijd van de Zondvloed.
Voor vanavond staat er voor mij het bijwonen van een toneelstuk op het programma.
Het is te doen te huize Ben en Marij, vrienden van mij die in Lamastre wonen.
Marij is zeer begaan met theater en speelt daarin de rol van regisseuse.
Ze heeft hier de toneelgroep Nova Luna opgericht, maar ook toen ze nog in Nederland woonden was toneel een favoriete bezigheid van haar.
Vanavond wordt er een stuk opgevoerd geheten: "Cantique des oiseaux", wat in het Nederlands "Hooglied van de vogels" genoemd kan worden.
Het is geschreven rond 1190 door Farid od-din Straf, een dichter uit Perzië.
Het is het meesterwerk van de Soefispiritualiteit, een mystieke aftakking van de Islam, die zijn hoogtepunt had in de zevende en achtste eeuw.
Ik weet dat ze met acht personen heel intensief zijn bezig geweest om het stuk in de vingers te krijgen. Zoals de inhoud ook aangeeft was er een hele weg te gaan om tot het doel, de goede uitvoering ervan, te komen.
Een weg van vallen en opstaan.
Ook voor de toeschouwer (ik voel me vereerd hiervoor uitgenodigd te zijn) lijkt het me goed om een goede voorbereiding te hebben op wat er ten tonele gevoerd gaat worden.
Het is een soort interactie, iedereen doet mee, we gaan gezamenlijk op weg naar de geestelijke leider van on bestaan.
Lees maar wat Marij als inleiding heeft geschreven.
HET VERHAAL.
Alle vogels van de wereld, onder leiding van de Hop, komen op zekere dag bij elkaar om op zoek te gaan naar het opperwezen, want ze voelen in het diepst van hun ziel de wens om haar te ontmoeten.
De Hop kent de naam van de soevereine vorstin Simorgh.
Zij weet ook dat zij verblijft in het mythische gebergte van Kaf en welke weg zij af moeten leggen.
De Hop roept de vreugde op om de nabijheid van de Simorgh.
Ondanks hun wens om op weg te gaan aarzelen de vogels, iedereen vindt wel een excuus om deze lange reis niet aan te gaan.
De Hop weet hen te overtuigen om hun ijdele gehechtheden los te laten om te vertrekken naar het enige Wezen dat het verdient om bemind en gewenst te worden.
Ze tonen hun blijdschap en hoop.
Ze gaan vertrekken
Ze moeten eerst de woestijn oversteken, daarna zeven valleien:
Het dal van het Onderzoek: Welke is mijn weg?
Het dal van de Liefde.
Het dal van de Onthechting.
Het dal van de Eenheid.
Het dal van de Verslagenheid.
Het dal van de Dood.
De ontmoeting met de Simorgh.
Om het Hooglied van de vogels aan te kunnen moet je je vastheden vergeten,
moet je de reis aanvaarden,
je in het onbekende storten,
jezelf verliezen, je branden, je nietig maken,je ziel op laten stijgen naar onbekende streken, met nederigheid.
Wilt U met ons de reis aangaan?
Het is natuurlijk wel zo dat reizen bij mij wel in het bloed zit, ik durf naar onbekende streken te fietsen, maar in het figuurlijke ben ik ook niet zo'n held.
Dus vanavond is voor mij wel een avontuur.
In ieder geval , door lezen , vertalen en opschrijven van bovenstaande ben ik een beetje voorbereid.
Een andere dag als anders dus, want vanavond nog iets hebben ben ik niet gewend.
Nu, twaalf uur, ga ik weer verder met het thuisleven van maaien, breien, puzzelen en al wat op mijn pad komt.
Alvast een inspiratieve dag toegewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten