Accordeonspel liep niet helemaal gestroomlijnd.

 Vandaag was, zoals gisteren het plan was, weer een accordeondag.

Het werd inderdaad Geldermalsen.

Het zou kunnen regenen vanmorgen, had ik gelezen en dan had ik voor een middagmarkt gekozen.

Maar vanmorgen was de verwachting droog en dus stapte ik, rond half negen ,op de fiets om voor de tweede keer dit najaar Geldermalsen aan te doen.

Drie kwartier later was ik passagier van het voetveertje naar Tiel.

Toen ik even na tienen het straatje dat op de markt uitkomt in reed waar ik gewoonlijk sta te spelen  hoorde ik klanken als van een draaiorgel

Dat bleek het gelukkig niet te zijn,maar het was wel de man die tegenwoordig altijd in Tiel accordeon speelt, waardoor het voor mij niet meer interessant is daar.

Oh jee, en nu is hij ook al hier, en misschien ook wel weer elke vrijdag, zodat het daar ook geen verrassing meer is voor de mensen als er eens iemand optreedt.

Voor nu betekende het dat ik maar op de markt zelf moest gaan spelen, wat ik meestal niet doe omdat het in dat straatje ontspannener is.

Heel zeker wist ik ook niet of de buurmensen geen last hadden van de muziek. Kortom voelde ik me onzeker en er kwam ook maar weinig in de koffer.

Koffiepauze in een mooie gelegenheid.

Hierna liepen mijn benen toch weer het straatje in waar mijn collega op het eind nog stond.

Vooraan in dat straatje heb ik het nog bijna een uur volgehouden en uiteindelijk was het saldo toch gewoon wat ik ervan verwachtte.

Wat ik meestal doe deed ik nu ook weer: Doorrijden naar Culemborg, wat tien kilometer verder ligt en daar in het centrum nog enkele uurtjes spelen.

Al met al toch weer een hele trap vandaag en mijn benen gingen niet zo soepel als eerder deze week.

In Culemborg waren weinig mensen en ook niet veel sfeer.

Dan moet je het zelf helemaal maken.

Dat ging wel een beetje maar helemaal de schwung had ik er niet in en speelde ook vaak niet zuiver, de vingers zaten elkaar soms in de weg.

Een stel kwam enthousiast met me praten en ze waren helemaal onder de indruk van hoezeer ik op iemand leek die zij goed kenden, die ook accordeon speelde, ook klompen aan had.

Maar het dialect was verschillend.

Helaas konden ze niks geven want geen geld meer op zak.

Zij waren niet de enigen.

Straks toch maar zo'n geldmachientje erbij leggen?

 

Toen het half vijf was als de wiedeweerga mijn spullen gepakt en terug gefietst , daar het voetveertje van Tiel tot 18 uur 20 maar vaart.

Ik werd gewaarschuwd niet de fout te maken om bij iemand het erf op te fietsen.

Uiteindelijk was ik na een flinke spurt tien minuten voor het sluiten van de overvaarten bij het pontje.

De maan was er ook:

Maar niet alleen hier, ook in Berkel Rodenrijs liet zij zich zien.

Moge deze avond lichtgevend zijn.