De nacht ervoor verliep namelijk heel moeilijk.
Er zijn twee artsen werkzaam. De ene heb ik vier jaar geleden geconsulteerd, met de andere heb ik vandaag kennis gemaakt.
Wat de oplossing voor mijn probleem moest inluiden,zo ik hoopte, een doorverwijzing naar een uroloog of zo, gebeurde niet.
Ik had niet de uitstraling van een zieke en mijn urine was kraakhelder. Bovendien sprak ik van matige pijn en niet van wat je bij een niersteenaanval kunt verwachten.
Over twee weken mag ik terugkomen als de verschijnselen dan niet over zijn.
Het was voor mij precies het tegenovergestelde van opluchting, het gevoel waarmee ik weer
naar huis fietste en wat de hele dag over me heen hing.
Daarna was echter een gezellige middag met een vriendin die ik een jaar lang niet meer had gezien.
Nu maar hopen dat de arts gelijk krijgt. Net als gisteravond lig ik nu in bed terwijl alles normaal voelt. Wie weet blijft het goed gaan deze nacht, maar gerust erop ben ik niet.
Een wat de atmosfeer betreft prachtige dag eindigde in de Achterhoek zo:
Mooie dromen is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten