Verkeerd geparkeerd?
De markt van Druten heb ik vandaag bezocht op een andere plek dan gebruikelijk.
Waar het normaal te doen is bleek nu kermis te zijn . Op mijn gebruikelijke plekje in het winkelcentrum dat verbinding heeft met het marktplein was er nu teveel herrie om te spelen.
Mijn normale speelplek, dit keer met uitzicht op de kermis.
Waar nu de markt was vond ik het echter ook prima om te spelen. Tussen wat gebouwen was de sfeer redelijk intiem.
Je bent op zulke plekken dan redelijk aanwezig, en als dat dan als positieve aanwezigheid wordt ervaren dan is daar niks mis mee.
De baas van de viskraam kwam me een bakje kibbeling brengen met de opmerking:"Je hebt mooi gespeeld".
Toen ben ik het lekker, gezeten op de koffer, op zitten peuzelen, wat een beetje bijdroeg aan de ongedwongen sfeer die er heerste. " Eet smakelijk", zei de bakker naast me toen hij me zag.
Een bijkomend doel van mijn bezoek aan Druten was het kopen van een kachelpijp van elf centimeter doorsnee. De uitgang van mijn kachel heeft drie van die pijpen en die slijten natuurlijk door de tand des tijds.
Deze tand des tijds heeft een buitengewoon charmant winkeltje gelukkig nog niet aangetast.
Zolang ik met kachels stook is " ' t kachelwinkeltje "in Druten een begrip voor mij.
Ze zijn met de tijd meegegaan want verkopen nu ook palletkachels. Maar gelukkig zijn er de pijpen die ik nodig heb ook nog steeds te vinden.
Hieronder zie je dat deze oude pijp van mij echt aan vervanging toe is:
Die heb ik toch mooi weer verdiend vanmiddag
Vandaag had ik dus weer praatjes na de sombere stemming van gisteren. De afgelopen nacht was al goed verlopen. Had kunnen slapen zonder pijnstillers.
Overdag was er af en toe wel last, maar als het licht is en met wat beweging is dat goed te hendelen.
Hoe het komende nacht zal gaan is weer afwachten en een beetje spannend, een beetje eng ook. Zal het lichaam geen rare dingen gaan doen?
En dan valt de avond weer,
en val ik ook weer terug op mezelf.
Onzekerheid hoe de machinerie die lichaam heet ,
het vannacht gaat houden,
als ik nergens heen kan,
en het overal duister om me heen is.
Als de praatjes die ik vandaag had,
verstommen in de angst om hoe het moet.
Maar als in een tunnel zal er licht zijn op het einde,
waar ik,
zoals vandaag,
weer in mag huppelen.
Welterusten allemaal in een veilig bedje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten